Zoals je weet zijn dichters aan het spel en aan het werk met taal en betekenis, met woorden en ritmes. Zo kom je soms bij het meest alledaagse uit. Maar doorheen het werk van de poëet wordt dat alledaagse weer iets minder gewoontjes.
 |
| (Hermes door Giambologna ©spirituele teksten) |
12.
Vleugels? Geen boven- of onderaards wezen heeft er ons
mee willen tooien of vereren. We hebben daarentegen wel
een stel benen gekregen. Ze proberen te bewegen op de vaak
onredelijke bevelen die deels ons gestel en deels onze wil ze
geven.
Benen hebben dat is standvastig ergens heen, elders zijn.
In ganzenpas. Eén na één. Sommige hebben onhebbelijke
haast. Uit schrik. Zij reppen zich vol gas naar Ispahaan
- de onnozelaars.
In hun overmoed struikelen jonge benen. Oude benen
hebben het begrepen en laten zich slepen.
Arme, arme benen. Altijd maar stappen, dwangmatig, naar
waar iemand zich per se wil bevinden. Hoe graag hadden ze
integendeel, van sukkeldrafjes uitgeput, wat stilgestaan, om
naar hartelust, in een bed of in de zon, met hun tenen vadsig
bloot, volmaakt en rustig te kunnen pitten.
(uit: Delmotte, Alain, Lieve Wislawa/Onderschrift 2, Uitg. Groeninghe, Kortrijk, 2003, blz. 45)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten