De Nederlandse dichter Sjoerd Kuyper heeft een mooi gedicht geschreven over schilderkunst. Hij ziet daarbij een schilderes die vanop een duin een gezicht op Alkmaar (stad in Noord-Holland) schildert. Ik zou niet weten of hij teruggaat op een bestaand werk, maar hierbij toon ik een ouder winters gezicht op Alkmaar, uit een tijd zonder auto's. Maar je kan gemakkelijk de joelende kinderen die schaatsen op het ijs erbij denken en de winterse koude die geluiden ver met zich meedraagt. Trouwens, in dit vers worden alle zintuigen betrokken.
Het gedicht speelt in de zomer en het getoonde schilderij in de winter, maar het effect is eender. Je kan de oorverdovende stilte ontdekken in beide...
 |
| Salomon van Ruysdael : Gezicht op de Grote of Sint-Laurenskerk van Alkmaar vanuit het noorden 1644 ©Vereniging Rembrandt) |
GEZICHT OP ALKMAAR
Ze staat op een hoog duin
en schildert Alkmaar in de verte
met een kwast van varkenshaar
op een doek van linnen -
een klein geluidje in de wereld
om haar heen, vol hommels,
vlaamse gaaien, kraaien,
wandelaars op hoge schoenen,
de wind die liedjes fluit,
de wei die danst op de muziek
in rokjes van gras
met handschoentjes van roze klaver,
de postbode die in zijn auto gaapt,
paarden in het dal,
wolken die uit Egmont komen,
een sigaret smeult op een steen,
alle geluiden die we horen
als we zeggen : Wat is het hier stil.
In de wereld op het schilderij hoor je
alleen de kwast van varkenshaar
die in Alkmaar in de verte
een oorverdovende herrie maakt.
(uit: Kuyper, Sjoerd, Het heelal van jouw hart, Uitg. Hoogland & Van Klaveren, 2020, blz. 75)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten