De laatste maanden van het jaar worden we overstelpt met prikkels om te kopen... in functie van de eindejaarsfeesten en de cadeautjes onder de kerstboom. Maar aan de subtiele (of soms minder subtiele) dwang om te consumeren worden we 365 dagen op een jaar uitgeleverd. De Franse filosoof René Descartes definieerde de mens als een denkend wezen: cogito ergo sum...(ik denk dus ik besta). Anno nu willen politiek, economie en belangrijke groepen in de samenleving ons doen geloven dat wij slechts bestaan omwille van/dank zij ons consumeren. Met veel humor beschrijft de dichteres Heidi Koren (1975) deze dwang.
IK MOET WEL IETS CONSUMEREN
en twijfel over een raketje uit de vriezer, een minicamper van
 |
| (©etsy) |
struik die ik vergat te snoeien gonst alsof hij ieder moment met wild
draaiende propellers zal opstijgen. Ik kan niet wachten
niet tot het ijs vanzelf naar me toe komt, niet tot mijn telefoon gaat.
Iemand zal me toch wel weer bellen met een nieuwe opdracht zodat
ik weet waarvoor ik dien, ik kan delen dat ik hard heb gewerkt
en mezelf tevreden in slaap kan vingeren? Zo zal het wel gaan
waarschijnlijk, tot die tijd
doe ik mijn best diep in en uit te ademen. Met mijn aandacht ben ik
bij mijn linkervoet, ik denk er frisse berglucht doorheen. Toch de
minicamper, een rode met een dakje dat open kan. Door naar mijn
kuit, mijn knie, mijn lies. In door de neus, uit door de mond waar
geen bij in moet vliegen daar kun je verdomd dood van gaan. Dat
zou jammer zijn
op een vrije dag.
(uit: Het Liegend Konijn, 2023/1, blz. 100)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten