Net op de Frans-Belgische grens, in het dorpje Rekkem, in de schaduw van het Noord-Franse Rijsel/Lille, woont sedert jaar en dag de cultuurpionier Jozef Deleu. Deze van opleiding onderwijzer is de laatste jaren vooral bekend van het poëzietijdschrift Het Liegend Konijn. In 2023 verscheen van hem bij het Poëziecentrum de dichtbundel Het paard van mijn vader waarin hij een aantal poëtische miniaturen verzameld heeft.
Daarin twee verzen over migratie. Grenzen hebben twee zijden... en elke kant bekijkt die grens ander. Deleu als grensbewoner weet dat als geen ander. Muren, prikkeldraad of andere obstakels worden soms bewust opgetrokken om een grensoversteek te bemoeilijken, zo niet onmogelijk te maken. Maar grenzen houden niet tegen...
SCHRIKDRAAD
schrikdraad
houdt
dromen
niet tegen
verwart
het bange
hart
(uit Het paard van mijn vader, blz. 25)
 |
| (Marieke Ploeg foto Marc Deconinck) |
Deze grenzen doen ons echter vergeten hoe iedereen in het leven altijd migrant is. Het hier en daar-verhaal verdoezelt het feit dat wij als mensen allemaal in een gelijkaardige trektocht ons eigen ritme zoeken. Wij zijn allemaal aan een soort exodus bezig, zoals dat in een thematentoonstelling aan bod kwam in Maarssen, in Buitenplaats Doornburgh in voorbije zomer. Dat verbeeldde Marieke Ploeg in een stoet van beeldjes uit gebakken klei.
En dat verwoord Jozef Deleu in onderstaand gedicht.
MIGRANT
terloops
geboren
en vergeefs
gestorven
migrant
op de planeet
verdwaald
(uit: Het paard van mijn vader, blz. 17)
Migratie zal in de komende verkiezingspropaganda niet weg te denken zijn, maar dan zijn bovenstaande verzen zeker het onthouden waard...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten