Bij verschillende momenten kan het gemis van een overledene ons overvallen. De rouwdeskundige Manu Keirse spreekt van een schaduw die altijd met ons meegaat en waar we ons meestal niet zo van bewust zijn, tot we plots een hoek omgaan en dan als het ware op de schaduw trappen en het gemis ons in alle hevigheid treft.
Dichter Wiljan van den Akker heeft het ook over gemis op een troostende onuitgesproken wijze. Hij speelt met de tegenstellingen binnen/buiten, nat/droog, opwaarts/neerwaarts en hij creëert een sfeer van talig gemis via vele binnenrijmen en metaforen.
STROOMOPWAARTS
 |
| (eigen foto - München 3 juli 2023) |
Buiten klettert het onophoudelijk
tegen de zwart-witte stenen.
Binnen blijft het nog altijd
onwaarschijnlijk droog als die kurk
op de plank van de kast
waar het stof zich tot pluizen verzamelt.
Onverstaanbaar verheft zich een stem
uit de gutsende goten
klimt tegen de stroom in omhoog
kruipt door een kier in het stevige dak
sluipt op de trap naar beneden
dringt als gordijnen van mist
in de kamer waar ramen beslaan
van onzegbaar en eeuwig gemis.
(uit: Het Liegend Konijn, 2022/2, blz.12)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten