Alain Delmotte (1957) neemt binnen de Nederlandstalige poëzie een eigen plaats in omdat hij vaak inzet op prozagedichten én omdat hij een kenner is van de Franstalige hedendaagse poëzie. In zijn werk blijkt ook grote interesse van Poolse dichters zoals Wislawa Szymborska en Zbigniew Herbert. In het oeuvre van deze laatste komt heel vaak ene 'mijnheer cogito' voor als soort alter ego van de schrijver. Delmotte heeft zo ook zijn eigen alter ego in ene 'Warhoofd'.
Zijn affiniteit met Szymborska is heel prominent in zijn uitgave uit 2003 : Lieve Wislawa, Kortrijk, uitg. Groeninghe, 61 p.
Uit deze bundel kies ik het elfde vers uit de derde afdeling van deze bundel(blz. 44). Deze afdeling is getiteld Lieve Wislawa, met daarbij volgende toelichting door de dichter: Rebuten en kattebelletjes ter attentie van Wislawa Szymborska bij het freewheelen in haar werk.
Dit vers is een eerbetoon aan de Nobelprijswinnaar 1996 en een ode aan het woord dat levensadem geeft.
LIEVE WISLAWA
11.
Een boek. Ik sla het lukraak open. Ik lees wat er staat: een
dwaasheid, een waarheid, iets raars. Zo zou ik ook willen
leven: zonder bladwijzer, op goed geluk. Als een dwaasheid,
een waarheid, iets raars. Of zelf een boek zijn: iemand die in
mij bladert, die mijn woorden in zichzelf zou laten razen.
Ik leef. 'Ik', 'Leef'. Twee woordjes, klein, met van die
machtige vleugels. De vleugels van de overtuiging. Ik leef,
want ik kan lezen. Ik lees omdat ik zo kan leven. Ik leef om
je te lezen, Wislawa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten