(Jos Stroobants - ©Diepenbeek nu)
De Leuvense dichter en artiest Jos Stroobants is enkele dagen geleden overleden. Een dichter die in de luwte schreef aan een consistent oeuvre, waarin de zoekende mens centraal staat. Hij toonde zich verbonden met andere mensen, met de geschiedenis en als muzikant zocht hij het ritme van het leven. Deze stem vol humaniteit zullen we missen in onze wereld waar cijfers en geldgewin bepalend zijn.
Zijn trektocht is nu voorbij. Als afscheidsgroet en als dank omdat ik zal kunnen blijven genieten van zijn verzen, wil ik nu hem nog even aan het woord laten met een vers uit de bundel Tijd opent zich als nieuwe wijn, (blz.107), een bloemlezing uitgegeven bij uitgeverij P in 2021. Het gedicht gaat over een pelgrimstocht naar Santiago de Compostella, maar het gaat natuurlijk over elk mensenleven.
SANTIAGO
De reis. Alsof nog alles moet beginnen:
 |
| (Santiago de Compostella bij het binnenstappen van de stad eigen foto) |
gaandeweg de weg verduidelijkt wordt
in onophoudelijk en vroom verzinnen
van het wonder, dit verhaal. Zo ruim,
zo gouden middeleeuws is ons verlangen
dat het rechtop staat in nachten van het
wildst begrijpen, in het gulle kruim
van ochtendbrood, in koele kathedralen
waarin zwijgen ons zacht overvalt.
En tijd wordt rekbaar, landschap ligt gebald
tot wringerige vrede. Wij verdwalen
tot de weg ons zoekt en vindt, beminnen
weer van vooraf aan, hervinden taal
en teken waar wij gaan. Zo telkenmaal
de reis. Alsof nog alles moet beginnen.
Mooie hommage aan Jos, waarvoor dank !
BeantwoordenVerwijderen