 |
| (foto uit 2016 ©NASA via VRT) |
Met veel humor vertelt dichteres Mariëlle Matthee (1965) over een bezoek aan een natuurwetenschappelijk museum en hoe elke bezoeker vanuit een andere achtergrond en door een andere bril kijkt. Vooral is ze erover verwonderd hoe iedereen zichzelf daarbij in het centrum plaatst.
Aanleiding van dit vers dat verscheen in Het liegend konijn (2025, nr.1, blz. 141) is de blauwe knikker als weergave van onze aardbol.
BLUE MARBLE SPOT
NIET AANRAKEN staat op het bord
naast de nieuwe NASA-weergave van de Aarde
blauwblozende bol met vingerafdruk
motief: hoog aaibaarheidsgehalte
al vroeg komen ze binnen de globetasters
de eerste stormt af op vierkante nanometer groen
claimt het als 'mijn tuin' en kust de pixels
van grasveld met zwembad en grasveld van
buurman en diens buurman en de postbode
is al onderweg met een tas barstensvol fanmail
op vertragende trap komt hij ze voordragen
de jongste knijpt de zuidoostelijke zijde van de Himalaya uit
haar moeder zet met blauwe eyeliner een punt onder de Nijl
voor volgende vliegvakantie en kruist bij uitgang de geografe
die links-rechts-links, rechts en uiteindelijk links kijkend
haar oor tegen de noordpool legt en luistert hoe ijs zweet
water mediteert en niet vergeet dat alles één is
langs de wand nestelen zich zeven Gaia-groeters
in lotushouding deinen ze voorbij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten