Ik leerde hem kennen in een editie van de kunstzomer van Watou met tekst-installaties in de kerk. Ik was verbaasd en ontroerd door de eenvoud van zijn werk daar: een gekromde metalen draad die dank zij een ingenieuze belichting een zin op de muur deed verschijnen. En niet zo maar een zin, maar een zin met zin.
Tussen de lijst van deelnemende kunstenaars in de villa Empain ontdekte ik zijn naam en ik was nieuwsgierig. In deze expositie zijn er twee heel verschillende werken te zien, maar telkens tovert hij een woord of zin tevoorschijn via de belichting.
In de eetkamer van de villa zien we een soort maquette van een in puin staand huis. Als je binnen kijkt in dat huis, zie je een korte zin: I hate words. Wanneer mensen met verschillende meningen niet meer bereid zijn te praten, komt het tot een gewelddadige confrontatie en wordt het huis van onze wereld onbewoonbaar, zo lijkt de artiest te willen zeggen.
In de badkamer van mevrouw zien we dan weer een heel ander soort werk, teder en breekbaar en toch zo sterk sprekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten