In 2015 overleed mijn moeder op deze dag, 13 juni, nu al zes jaar geleden. Zo'n verjaardag maakt mooie en andere herinneringen wakker, maar confronteert ook onszelf met onze kwetsbaarheid, of zoals de dichter zegt: met die dunne kier tussen dood en leven..., een kier waarvan moeder zich haar hele leven heel bewust was.
Enkele weken geleden tijdens een wandeling in Moregem zag ik op het kerkhof een graf dat zo de idee van een kier tussen dood en leven zou kunnen verbeelden.
Dankbaar om wie mijn moeder was, dit vers van Theo van Baaren dat ik vond in de bloemlezing van Jozef Deleu "Groot gezinsverzenboek", vijfde herziene druk van 1985, blz.544.
DE KIER TUSSEN DOOD EN LEVEN ...
 |
| (eigen foto Moregem 30 mei 2021) |
De kier tussen dood en leven
is nauwelijks breed genoeg
om een smalle lenige slang
doorgang te geven.
Er hoeft maar iets te verschuiven,
of de spleet gaat dicht.
Dan zie je hoe dood en leven
wang aan wang ligt,
mond aan mond en de haren
gestrengeld door elkaar
een eeneiige tweeling
op één baar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten