(©AD.nl) |
het handen schudden als begroeting.
In het begin zag je politici soms nog even klungelen, maar nu is het al gewoon om te begroeten met een minzame hoofdknik of een lichte buiging terwijl je een hand op je borst houdt of elleboogjes geven.
Maar tot voor kort was dat zo anders...
Uit die pre-pandemietijd dit gedicht van Thomas Möhlmann in zijn voorlaatste bundel "Ik was een hond" (uitg. Prometheus, 2017, blz.18).
SPAAR ZE ALLEMAAL
De ene zegt geef me je hand, je rechterhand
je vingers zijn de hamers op mijn hoofd.
je verder vandaan raakt, je gaat naar links:
koud houd, je gaat naar rechts kouder kouder.
De derde zegt je hebt mensen die handig zijn en mensen
die kunnen dansen, ik ken nauwelijks mensen die
een huis kunnen bouwen maar ik kan dansvloeren
vullen met mensen die denken dat ze kunnen dansen.
De vijfde geeft je een hand, zegt: aangenaam en
hoe maakt u het en de zesde valt in slaap, nummer
zeven dekt haar toe, trekt het dekbed strak om allebei
de schouders en de voeten, en de sterren leggen hun
barmhartige armen om heel het warme landschap neer
en acht houdt wacht en negen trommelt met zijn vingers
op het voorhoofd van tien, die vouwvliegtuigjes spaart
en warmer mompelt warmer warmer en waar is vier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten