De dichter Lut de Block publiceerde onlangs in de Poëziekrant (mei 2021, jg.45, nr.3, blz. 71) een aantal gedichten. Een ervan vond ik een boeiende verwoording van het menselijke verlangen naar een ideale partner en hoe die gevonden wordt door net niet te zoeken. Niet gefocust op wat je dolgraag wil, komt het lang verwachte opeens zomaar op je levensweg. De strandjutter zoekt naar die ultieme schat, loopt vast op een vlaak (zandbank of plaat) en als hij stopt met zoeken gebeurt het ...
meerman
Loop je daar jaren te jutten
peurend tussen schelpgrind en kwallen
naar die ene parel, die ene korrel geluk.
Hoe vergeefs kwelde je jezelf
beet in het zand
raakte vast op een vlaak.
Een halve eeuw later
spoelt hij aan in het schuim
een meerman glanzend
van schubben en ogen
Ik lust hem rauw en droog en opgelegd
in eigen nat of op een bedje van zeesla
zeegod in het diepst van mijn gedachten
Deze tekst roept heel wat associaties op en speelt met beelden die vaak gebruikt worden om relaties te beschrijven. Ook wordt gespeeld met klanken. Als je de tekst herleest vind je er zeker meerdere. Maar er zijn ook de beelden die worden opgeroepen. Zo bijvoorbeeld de beschrijving van de eerste blik op de lang gedroomde en verhoopte deed mij denken aan een scène uit de James Bond film van 2006 "Casino Royale".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten