In een van de vorige berichten heb ik al vermeld dat ik de verzamelde gedichten van Anneke Brassinga (°1948) aan het ontdekken ben dank zij de uitgave uit 2015 "Wachtwoorden" (uitg. De Bezige Bij). Uit de afdeling "woorden" heb je al kunnen kennismaken met kornoelje. In deze reeks werd ik nog meer geboeid door een ander bijzonder woord waarover de dichteres enkele bladzijden lang mijmert en associeert : 'schrenslompen'. Ook hier weer veel humor en onverwachte talige dwarsverbanden.
De eerste aanzet klinkt vol humor maar dan krijgt het zoeken een heel andere wending...
SCHRENSLOMPEN
 |
| (Anneke Brassinga ©De Bezige Bij) |
Schrenslompen, dat doe je
in een schuurtje, als het koud is.
Schrijlingse geiligheid, slompen is sowieso
al hartverwarmend, maar schrens, dat is
schrijnend, beverig, heartrending. Schr,
schr, een schrobzaagje. Met jouw armpje
tussen mijn benen, in de kou hou ik
het meest van jou. Slompen?
Een niet bestaand woord voor intieme
en ultieme bezigheden binnenshuis.
Wanneer het hart er werkelijk
bij breekt is er sprake van schrenslompen,
over de grens, over de schreef, af-
dwalend van taal naar sentiment.
Ik mag ze wel, de woorden met ens. 'O ja?
Mens?' Dat is wat al te bloot. (...)
Wie weet is wens het mooiste woord.
Op zich kort, maar in gedachten oneindig.
Ik weet wel dat schrenslompen geen werk-
woord is. Het zijn lompen die worden of zijn
geschrensd, in kleine flarden gescheurd
ter bereiding van hoogwaardig papier om wensen
op neer te schrijven, al dan niet schrijnende
gedachten, voortschrijdend van links naar rechts.
Maar wat zijn lompen? Net zoiets als wensen,
op zichzelf onbruikbaar, maar oneindig veel
mogelijkheden van verleden en toekomst behelzend.
(uit: Brassinga, Anneke, Wachtwoorden, blz. 66-67 passim)
Ook al is mijn wens onbruikbaar, toch wens ik je met dit bericht veel moois toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten