Terwijl men aanschuift in het Rijksmuseum Amsterdam om de 'grootste' Vermeertentoonstelling ooit te bezoeken, probeer ik hier ook dichter bij Johannes Vermeer te komen aan de hand van de verzen van dichters. De schilder van de stilte kun je beter genieten via de stilte van de dichter. We kijken vandaag naar een werk dat normaal te zien is in het Kunsthistorisches Museum van Wenen : allegorie van de schilderkunst. Een werk waarop héél veel te zien is én een schilderij over schilderen... altijd spannend.
 |
| (©Wikipedia) |
De dichter die ons dichter bij deze Vermeer probeert te brengen Jan De Vriendt.
GEDICHT
(bij een schilderij van Vermeer) Wenen
Kunsthistorisch Museum
Alsof je jezelf nog nooit was tegengekomen
zo wals je door de zalen. De namiddag
wordt versneden in eeuwen
hout en verf. Vermeer zet ons aan
tot hardop fluisteren. Die witte seconde van instap
nadat het gordijn opzij gaat.
Het atelier is bevolkt. Het kan niet ontkend.
In een hoek een dame die zichzelf
dag na dag heruitvindt.
Van buiten waait lawaai zijn kruin
in. Een gedachte die als een razende
door zijn hoofd rent tot er bijna steengruis
uit zijn oog valt. Misschien komt het hierop neer.
Misschien is alles te herleiden tot: een meisje
in een hoek in het licht die de eeuwigheid in kan
en dat dat werk moet gebeuren.
(De Vriendt, Jan in: Poëziekrant, jg. 43, nr. 6, december 2019, blz. 23)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten