Stille levens aan de rand van de zee - 1 -

 Wie langs de kustlijn wandelt, kan blijven kijken en altijd weer iets nieuws en iets anders zien. De kabbeling van de golven, de kleuren van water en lucht en wat er zoal aanspoelt. Dat in de Venetiaanse Gaanderijen in Oostende nu nog tot 21 mei een expositie loopt over stillevens lijkt zo gewoon...alsof ze gewoon aangespoeld zijn al die mooie schilderijen en foto's en enkele sculpturen.

Toch heeft de curator van dienst, schilder Koen Broucke, er veel energie aan besteed en zelf wat werk speciaal gemaakt voor deze expo. Wat Broucke hier heeft samengebracht is een zéér mooi overzicht van het genre 'stilleven' zoals het in de voorbije decennia tot op vandaag wordt gerealiseerd bij ons. Het stilleven, betoogt Broucke, is in werkelijkheid een intiem portret van de kunstenaar. Je kan er zijn/haar kwetsbaarheden en posities ontdekken.

Hij start de tentoonstelling met de schelpenwinkels die ooit in Oostende bestonden en hun waren etaleerden als een "nature morte" en zo passeren daarna andere vormen van stillevens zoals bloemstukken, vanitas-uitbeeldingen, dode dieren tot uitvergrotingen die abstracties worden. 

Hier een eerste worp met enkele doeken van Broucke : 

gestrande duif en gestrande meeuwen. 

Stillevens dus én "nature morte".

(eigen foto - vier maal Koen Broucke)

En dan wil ik heel bijzonder een van de twee geëxposeerde werkjes tonen van de Oostendse schilder Werner Watty, die op 9 maart dit jaar op 70-jarige leeftijd is overleden. Het stilleven ademt zoveel stilte uit dat je deze man die nu de onoverzienbare stilte bewoont, als het ware naar je ziet kijken. 

(Werner Watty : Strangestokjes
eigen foto)