Bladerend in de "Verzamelde gedichten" van M. Vasalis (uitg. Van
Oorschot, 2019, blz. 79) botste ik op dit korte, titelloze vers dat ons toont waar we botsen op onze grenzen om een ander wezen te begrijpen. We kunnen via wetenschap (denken ) veel (te) 'weten' over een ander, maar toch blijft er een onbekendheid over.
 |
| (eigen foto Visker september 2017) |
Oorschot, 2019, blz. 79) botste ik op dit korte, titelloze vers dat ons toont waar we botsen op onze grenzen om een ander wezen te begrijpen. We kunnen via wetenschap (denken ) veel (te) 'weten' over een ander, maar toch blijft er een onbekendheid over.
De weiden liggen ongezegd in 't licht.
De koeien, die zo vaak geschilderd zijn,
weerhouden met een jong, nat oog
iedre beschrijving van hun warm geheim.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten