Dichters leven niet op een (literair) eiland. Ze lezen zelf andere dichters en gaan al schrijvend in gesprek met hun voorgangers en medestanders. De dichter Alain Delmotte is sterk geboeid door Poolse dichters en steekt dat niet onder stoelen of banken. Een van zijn favoriete dichters is Wislawa Szymborska. Een bundel uit 2003 draagt daarom deze titel: Lieve Wislawa, een bundel in de reeks 'onderschrift'.
Over boeken, dichters en leven dit vers.
11.
Een boek. Ik sla het lukraak open. Ik lees wat er staat: een
dwaasheid, een waarheid, iets raars. Zo zou ik ook willen
leven: zonder bladwijzer, op goed geluk. Als een dwaasheid,
een waarheid, iets raars. Of zelf een boek zijn: iemand die in
mij bladert, die mijn woorden in zichzelf zou laten razen.
Ik leef. 'Ik', 'Leef'. Twee woordjes, klein, met van die
machtige vleugels. De vleugels van de overtuiging. Ik leef,
want ik kan lezen. Ik lees omdat ik zo kan leven. Ik leef om
je te lezen, Wislawa.
(uit: Delmotte, Alain, Lieve Wislawa/Onderschrift 2, uitg. Groeninghe, Kortrijk, 2003, blz. 44)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten