Voor het gemak van samenleven vormen we ons een beeld van de mensen die ons levenspad regelmatig kruisen. We kennen hen bepaalde karaktertrekken toe, interesses en gevoeligheden. Soms moeten we tot onze scha en schande ontdekken dat ons beeld niet helemaal past of een zeldzame keer helemaal niet.
Geschenken geven we meestal vanuit ons beeld van de ander en doorgaans is de ander zo beleefd deze te ontvangen, ook al komt de frustratie vrij na het vertrek van de gever.
Ook bij een overlijden worden we soms geconfronteerd met andere facetten van de afgestorvene zodat we ons beeld moeten bijstellen.
Vol humor laat dichter Ludwig Van de Voorde ons delen in zo'n ontdekking (Het Liegend Konijn, 2023/2, blz. 221).
TEN PARADIJZE
 |
| (©Stadsarchief Delft) |
grootmoeder liet vier schoenendozen
gedachtenisprentjes na.
ruwweg geschikt op naam, datum,
een aantal families zaten dood
bij elkaar.
soms schreef ze als geheugensteuntje
iets in de marge, in potlood naast het kruis:
zakkenvuller.
boer.
liet andermans zon in het water.
haar idee van uitvaart houden.
nadien, bij nieuwe onthullingen,
bracht een vlakgom af en toe genade.
ook vonden we zelfontworpen stambomen:
werkmakker van maurice die getrouwd
was met de zuster van wilfried
de gemeente-ontvanger.
nadien laten zitten, de schoft. 3 kdn.
in balpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten