In de bijzonder mooi uitgegeven bloemlezing
samengesteld door Bart Moeyaert
en van vele mooie naaktfoto's voorzien door Elisabeth Broekaert,
"Vlees is het mooiste" uitgegeven in 2007 bij Davidsfonds (Leuven),
vond ik dit vers van Toon Tellegen over bloeien en verwelken,
in dit jaargetijde te lezen met een scheut nostalgie...
EEN BLOEM
 |
| (eigen foto) |
Als ik een bloem was,
zou ik dan nu bloeien?
Of zou ik een bijzondere bloem zijn,
een onvoorstelbare bloem,
een bloem die niet kan kiezen tussen bloeien
en niet bloeien,
en die over de rand van een vaas voorover
leunt
om te zien of zijn afgrond een bodem heeft?
Of zou ik alleen maar kunnen bloeien,
moeten bloeien,
rood en gedachteloos,
op een ongerepte schoorsteenmantel, ergens
tussen schaamte en geluk?
En als ik een bloem was,
zou ik dan weten wanneer ik moest verwelken?
Nu nog niet?
(uit : Vlees is het mooiste, uitg. Davidsfonds, Leuven, 2007, blz. 197)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten