 |
| (eigen foto oktober 2024) |
met de winter vlak voor de deur,
zien we de laatste moedige bladeren
zich nog even vasthaken aan de boom...
maar niet voor lang meer.
In dit seizoen van loslaten en ouder worden,
van stilte en donkere dagen,
is er plaats voor verandering en voor wind.
Zo lezen we bij Roberto Juarroz in zijn Verticale poëzie VIII in een vertaling van Mariolein Sabarte Belacortu.
Een blad valt om zijn gezicht te verbergen,
zijn schaamte over het geweld van de herfst.
De boom begrijpt het blad,
de aarde begrijpt het,
maar iets dat lijkt op licht
merkt de ouderdom van zijn randen
van gebroken stilte niet op.
Het blad is veranderd in papier.
Dan begroet een papieren wind het:
waardoor het nog eens omdraait in de lucht.
(uit : Juarroz, Roberto, Verticale poëzie, uitg. Wagner&Van Santen, 2002, blz. 123)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten