De curatoren van het kunstenfestival Watou 2021 zeggen in het 'programmaboekje' dat het gebeuren een uitnodiging is "om poëzie en beeldende kunst te ervaren met hersenen, zintuigen en gevoelens."
Na het bezoek kan ik de hier aangegeven volgorde bevestigen: de hersenen worden eerst en meest aangesproken, het verstand dus, de instantie van de mens die op een afstand blijft, vér-staan. Dan komen de zintuigen en tot slot de gevoelens. Voor de curatoren is dat misschien een mooie (en zelfbevestigende) benadering, maar ik bleef alvast op mijn honger.
Ik wil hier (en in volgende berichten) enkele gedichten opvissen en uit de vergeethoek halen door de verzen te plaatsen in dialoog met een gezien beeldend kunstwerk.
Op het domein van "De Lovie" zag ik een grote sculptuur van de Britse kunstenares Tracey Emin. De titel van het werk zet je als het ware een bril op, reikt je een leessleutel aan : All I Want is You. Verlangen naar nabijheid, affectie; hunkering naar liefde; lijden onder een gemis...deze gedachten liggen dan ook in het verlengde van zo'n titel.
En over de vele kronkels van het hongeren naar iemand en het touw van de liefde dat iemand wil meetrekken de lucht in, daarover gaat het in onderstaand gedicht van Hester Knibbe.
LIEFDE HELMGRAS EN DISTEL HET ZINGENDE
Liefde helmgras en distel het zingende
touw van een vlieger hoog in de lucht, er ligt
vandaag een wereld bijzonder
onder de wolken en ik ben en ik lieg mij
een lenige toekomst en honderd keer
jou. Heb je je honger
gestild je kommer verdronken de barman
met grappen betaald? Dook je
in koppige golven heb je
schelpen geraapt, messen en kokkels,
de tere venus vertrapt en je vluchtigste naam
langs de vloedlijn geschreven
met zeeschuim verzegeld? Voorspel
deze dag, je vingers nog nat, er is
storm op komst het is tijd het is
tijd voor handstand en radslag.
(uit: Watou gedichten 2021, uitg. Borgerhoff & Lamberigts, blz.75)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten