De Vlaamse dichteres Lut de Block zocht in een reeks van 12 gedichten hoe meeuwen naar ons kijken en vroeg zich af wat zij ons te zeggen kunnen hebben. Uit deze reeks Meeuwenpraat, die verscheen in de Poëziekrant (nov. 2022, blz. 12-17), laat ik je kennis maken in dit en volgende berichten met enkele van deze verzen.
Het zijn stuk voor stuk uitnodigingen om los te komen van onze evidente antropocentrische manier van leven en kijken. Elk gedicht spreekt de mens aan vanuit een bepaalde invalshoek.
De meeuwen zijn langs de Belgische Noordzeekust een ware 'plaag' wordt gezegd, geschreven, gedacht. En hoe zien de meeuwen zelf dat?
 |
| ( een meeuwennest op een dak -©NH Nieuws) |
MENS 3 GROND-BROEDERS
Wij broeden van nature op de grond. De mensen joegen
ons de daken op. Ze hebben alle grond gekaapt, want die
moest wijken voor het geld. Een vaste broedplaats wordt
ons niet gegund. De zandbak van Zeebrugge is verleden tijd.
Zelf bouwen ze hun nesten hoog de wolken in. Broederlijk zijn
ze al evenmin. De stad voorziet subsidie voor een meeuwen-
weringsnet. Wij zijn de bron van ergernis, kijken te streng of zijn
brutaal, opportunistisch. Provoceren heet zoiets in hun jargon.
(uit: Poëziekrant nov. 2022, blz.13)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten