Bij het bezoek, eind augustus, aan het Raveelmuseum in Machelen naar aanleiding van de Biënnale van de Schilderkunst deed het mij goed om weer eens een aantal schilderijen en tekeningen te zien van Roger Raveel (1921-2013). Hij blijft boeien door zijn eigen 'taal' en zijn eigen uitsnede van de wereld. Altijd komt dan bij mij de vraag weer op: wat maakt dit werk zo intrigerend?
In een vers van dichter Paul Demets, dorpsgenoot van Raveel, vond ik iets verwoord dat een deel van het antwoord kan zijn op die vraag. Het gedicht is deel van de bundel Het web van omtrek (uitg. Poëziecentrum, Gent, 2021) waar elk vers vertrekt vanuit een of ander werk van Raveel. Paul Demets vindt in die werken een aanzet voor een zoektocht in woorden zonder dat hij de werken platweg beschrijft. Een mooie bundel die zijn geheimen niet zomaar prijsgeeft. Trouwe lezers van dit blog zullen nog wel verzen uit deze bundel mogen verwachten.
De tover van Raveel bevestigd door dit gedicht...
Alles is het waard om gezien
te worden: de theekan in chroom,
de betonmuur en de witte palen,
de kar waarmee je de dingen voor je uit
duwt. Alles kijkt ons aan, onbeschroomd,
en maakt zijn rauwe kleurenklank
van rood, wit, groen, geel en blauw.
Onze aanwezigheid daartussen: een oponthoud.
Alles heeft zijn plaats in de ruimte.
De dingen zijn met hun geest beladen
die rust. Maar ook zijn hier aanwezig
het toeval, het stamelen, de menselijke fout.
(uit: Paul Demets, Het web van omtrek. Gedichten. Uitg. Poëziecentrum, Gent, 2021, blz. 52)
 |
| (Roger Raveel : Alleen op de koer 1967 - eigen foto) |
