In MAC's Grand Hornu kan je nog tot 3 november naar een overzichtstentoonstelling van de Brusselse videokunstenares Ariane Loze(1988). Je ziet haar evolutie van 'stomme' korte films (4 à 7 min.) tot langere films (uitschieter is 'L'Archipel du Moi 32'54") met vele dialogen. Het bijzondere aan haar films is dat ze een echte doe-het-zelver is. Regie, script, montage, spel. Op één enkele film na (Otium) speelt ze zelf alle rollen met bijhorende andere kledij en wisseling van camerastandpunten.
Loze neemt vooral de mondaine smalltalk op de korrel en de lege managementstaal en ze laat zien hoe haar personages innerlijk onzeker of verdeeld zijn of onder spanning staan. De twaalftal video's die te zien hier allemaal bespreken is onbegonnen werk. Best is om zelf te gaan kijken en te zien hoe deze dame erin slaagt op haar eentje een hele wereld op te bouwen. Er is één triptiek speciaal gemaakt voor deze tentoonstelling. Vertrekkend vanuit de site van Grand Hornu en geïnspireerd door de filosoof Ivan Illich brengt ze een verhaal van hoe mensen omgaan met energie en de natuurlijke hulpbronnen in deze video's onder de titel 'Energeia'. In de mens zelf zit ook veel energie en veerkracht, wat ze duidelijk laat zien; het gaat dus over meer dan ecologie alleen.
Het videowerk "Inner Landscape" (2018) toont drie vriendinnen die op een koude winterdag elkaar ontmoeten bovenop een heuvel. Het is alsof ze hun aardse beslommeringen willen loslaten om tijdens hun ontmoeting elkaar toe te zeggen een nieuwe start te nemen in hun leven. Een van de drie zegt het zo: "Vanaf vandaag wil ik altijd tijd maken."
Als derde voorbeeld iets over een werk uit 2022 met de programmatische titel: "If You Didn't Choose A, You Will Probably Choose B". Met veel humor speelt ze enerzijds enkele zakenvrouwen die proberen hun producten en data te verkopen en anderzijds enkele kritische stemmen die waarschuwen dat we ons persoonlijke leven via onze gsm en computergegevens te grabbel gooien voor de geldzuchtige commercie. Hier klinkt het sloganesk, maar Ariane Loze weet in dit ruim 19 minuten durend werk heel gevarieerd haar verhaal te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten