Viva Ensor

De herdenking van een bekende kunstenaar vormt vaak de aanleiding voor het opzetten van een reeks speciale activiteiten. Dit jaar is de Oostendse schilder/tekenaar/componist James Ensor  75 jaar overleden. Reden genoeg om 2024 uit te roepen tot 'Ensorjaar'. De herdenkingsmachine draait op volle toeren met in zijn geboortestad een aantal tentoonstellingen. 

In de zogenaamde Belle Epoque-wijk, in de Villa Volta (Euphrosina Beernaertstraat 150), brengen Kamagurka en Herr Seele een hommage aan Ensor via voorwerpen, tekeningen en schilderijen onder de titel 'Vive la Sociale", slogan die we terugvinden op een groot spandoek centraal op het magnum opus van Ensor, 'De intrede van Christus in Brussel'.  Tot en met 22 september is deze expo te zien. 

Door zo'n typische Belle Epoque woning wandelen toont hoe de Oostendse burgerij woonde begin vorige eeuw. Wat schaars meubilair zou deze zweem van authenticiteit die ons dichter wil brengen bij de tijd van Ensor moeten versterken.

Beide kunstenaars zijn voor alles cartoonisten die ook kunnen 

(eigen foto)

schilderen. Maar in deze tentoonstelling zijn de meeste schilderijen vooral op doek geschilderde cartoons en stripverhaalscènes. De verfbehandeling hoeft niet subtiel en verfijnd te zijn voor een strip, de tekening en de enscenering is het belangrijkste. In deze expo worden vele zo'n doeken getoond van Herr Seele en Kamagurka geïnspireerd door werken van  of als hulde aan Ensor.  Zo liet Herr Seele zich tijdens het eerste coronajaar inspireren door het bekende schilderij van Ensor "De oestereetster" (1882). Hij gaf de vrouw een mondkapje en gaf zijn versie als titel : 'Tegen de pandemie genaamd  obesitas, slechts 1 remedie : dineren met een mondkapje'.  Leuk en ontspannend, ook al worden soms actuele thema's aangesneden zoals de vluchtelingencrisis etc. 

(Herr Seele : Zelfportret 
met de meesters - eigen foto)

Elke week wordt er op de zolder van Villa Volta een nieuw schilderij geplaatst waarvan het thema aansluit bij de actualiteit. Toen ik er was, was de Franse zangeres en actrice Françoise Hardy net overleden, en je kon op zolder een schilderij zien met deze dame. In de tentoongestelde werken merk je dat de schilders kennis hebben van hun vak, maar toch bleef ik op mijn honger omdat de getoonde werken vaak wel mooie cartoons of 'prentjes' zijn, maar toch zelden de anekdotiek overstijgt.