Anno 2024 zien we hoe we als mensen meer en meer
en als maar hardnekkiger in kampen denken en spreken:
wij en zij, wij de goeden en zij de slechten,
wij de bedreigden en zij de bedreigers,
wij de medestanders en zij de tegenstanders.
Hoe verschillend we ook zijn, altijd moeten we op onze hoede zijn
om onszelf niet te vergelijken met anderen,
want met elke vergelijking loert onvrede om de hoek
en jaloersheid en achterdocht.
Verschil wordt maar al te gemakkelijk geschil.
Dichter Mark Insingel (1935) zoekt de gelijkenissen
en de verschillen en laat ons zo nadenken
 |
| (Affiche van Folon: Europa contra o racismo eigen foto februari 2024) |
de grote hoeder van de tere vrede.
Wat gelijken ze op elkaar
zoals ze op elkaar de schuld gooien.
Wat verschilden ze van elkaar
zoals ze elkaar hebben opgezocht.
Wat gelijken ze op elkaar
zoals ze elkaar naar het leven staan.
Wat verschilden ze van elkaar
zoals ze elkaar hebben liefgehad.
Wat geleken ze op elkaar
zoals ze op elkaar hebben gepocht.
Wat verschillen ze van elkaar
zoals ze elkaar weer zijn kwijtgeraakt.
Wat geleken ze op elkaar
zoals ze elkaar hebben opgeëist.
Wat verschillen ze van elkaar
zoals ze elkaar straks vergeten zijn.
(uit: Vrede is eten met muziek. Sporen van oorlog in de Nederlandse poëzie, samengesteld door Hans Groenewegen, Uitg. Van Gennep, Amsterdam, 2005, blz. 179-180)
Het subtiele gebruik van tegenwoordige en verleden tijd plaatst de momenten van medemenselijkheid en verbondenheid in het verleden, terwijl in de tegenwoordige tijd de verschillen en geschillen heersen. Zo leest dit vers als een verlangen naar vrede, een vrede die 'ze' ergens onderweg zijn kwijtgeraakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten