Enige dagen geleden op de zeedijk geflaneerd (voor Nederlandse lezers op de boulevard) en jonge mensen zien jong zijn, uitgelaten en op zoek naar lieven...
En dan een afspraakje proberen te maken, ergens in de luwte...
De Nederlandse dichteres M. Vasalis wist dit zeer te treffen in nauwelijks zes lijnen. Een vers voor jong en oud, een vers over jong en oud, een vers over een eeuwenoud en altijd weer jong verlangen, over thuis komen of daaromtrent.
Van hoofd naar schouder loopt de stille bocht
waarin ik vrede vind, windstille lijn,
grensvlak van weelde en gemis,
de zachte komma, diepe orgelpunt,
waarin ik wonen wil als in een duin.
Lieve lijn.
(uit: Op 't duin 100 duingedichten en 100 duingezichten, onder redactie van Nicolaas Matsier, Helmi Goudswaard en Boudewijn Bakker; uitg. Thoth, Bussum, 2015, blz. 212)
 |
| (Dikke Mathille - ©Toerisme Oostende) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten