Onzekerheid over wat morgen brengt,
ongerustheid over met wie we leven zullen delen,
onmacht over grimmige wartaal waarmee extremistische politici
ons willen laten vergeten dat anderen
ook en in de eerste plaats mede-mensen zijn...
Tegenstellingen die heuvels zouden moeten zijn
worden hertekend tot bergen, tot cols 'hors catégorie'.
En dan vinden we geen vrede meer in ons hart
en dan kunnen kleine en grote oorlogen kiemen.
Maar dichter LUCEBERT (1924-1994),
nu 30 jaar geleden overleden,
toont ons drie wegen naar vrede :
samen eten, samen muziek maken en samen dansen.
Géén praatjes maar doe-tips.
In deze zomer moeten we dit misschien uitproberen...
VREDE IS ETEN MET MUZIEK
 |
| (eigen foto juni 2016) |
Want lekker eten doet men alleen in rust en vrede
Voor een goede spijsvertering is het een vereiste
Dat men elk hapje minstens vijftienmaal kauwt
Daarom eet men met muziek ook beter
Want onder vrolijke tonen bewegen de kaken vanzelf
Harmonieus en met de kaken ook de slokdarm
En later zelfs de overige dertig meter
Lange darmen in de buik
Vrede is goed eten met goede muziek
Met marsmuziek kan men beter lopen dan eten
Als men dan ook maar vredig loopt
En niet meemarcheert met een troep soldaten
Tegen andere soldaten
Dan is marsmuziek net zo bedorven
Als besmet voedsel
Maar bij dansmuziek is het zeker goed eten
Want dansen is geen vechten
Wie danst houdt rekening met andere dansers
Zoals men onder het eten niet alle
Lekkere hapjes alleen verorbert maar die deelt
Met de overigen de disgenoten
(uit: Vrede is eten met muziek. Sporen van oorlog in de Nederlandse poëzie. Samengesteld door Hans Groenewegen, uitg. Van Gennep, Amsterdam, 2005, blz. 303)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten