Mark Insingel tot afscheid -2-

 De dichter Mark Insingel is op 30 juli laatst overleden.

Zoals in een vorig bericht gezegd is deze 'minimalistische' dichter

toch vaak ook intiem en emotioneel, wel op een 'onderkoelde' manier.

Hier nog een tweetal verzen die deze kant in het licht brengen. 

Over het raadsel dat blijft spelen in elke relatie..., 

over macht en onmacht in een relatie...

Je raadsel is als

mijn rivaal,

ik laat niet los.

Zo, hand in hand,

word ik misleid;

al wat jij zegt

dekt wat je zwijgt.

Altijd opnieuw

wanneer je mij

omhelst, zie ik

je voor het laatst.

(uit: Mark Insingel, Het doel is wit. Verzamelde gedichten,

uitgeverij Poëziecentrum, Gent, 2017, blz. 357)

Jij bent mijn voorwerp.

Wie ben ik zonder?

Ik ben toch de man met zijn voorwerp?

Ook ik ben het voorwerp.

Een man kan niet zonder.

Ik ben toch jouw voorwerp?

Ik ben toch jouw man?

Ik ben voorwerp van trots.

Ik ben trots op mijn voorwerp.

(ibidem blz. 388)

De afbeelding hierbij toont een ander aspect van de experimentele dichter, waar hij ook met de vorm en bladspiegel heel rationeel én heel creatief zocht naar andere manieren om het vers te spellen, anders dan regel na regel...

((ibidem blz. 123)

In zijn werk zal Mark Insingel blijven uitdagen 

voor wie open staat en van deze bijzondere spiegel

niet wil wegkijken. 

Ik blijf je lezen en her-lezen. 

Op mijn lezenaar blijf je mij uit-nodigen ter ont-dekking.

Dank voor je eigen-zinnige zoektocht.