(zaalzicht eigen foto) |
Géén chronologie maar een eerder thematische benadering die verschillende kunstwerken en kunstenaars samenbracht vanuit meerdere mogelijke invalshoeken. De ene zijn nog duidelijk vertrokken van figuratie die ze dan deconstrueren, vervagen of vervormen; anderen laten zich inspireren op ritme, muziek of beweging; weer anderen zoeken het in taaltekens, oriëntaalse kaligrafie; er zijn er die minutieus en gedetailleerd te werk gaan terwijl andere met duidelijk vlugge en soms grote gebaren iets creëren e.d.
Deze instap laat de toeschouwer toe om vrij rond te dwalen van de ene zaal naar de andere, van het ene kunstwerk naar het andere, van de ene sfeer naar de andere emotie.
Abstracte kunst vraagt van de toeschouwer een welwillendheid en openheid om in verbinding te kunnen komen met een werk en zijn maker, en dat lukt niet altijd even gemakkelijk. Veel werken vragen dan ook om te luisteren naar het verhaal van de maker, wat niet altijd even evident is of toegankelijk. Een aantal video's met interviews met kunstenaars en kunstkenners proberen daarrond in te leiden.
Bij de rondgang bleef ik nog met een vraag over, nl. die van de vaak dunne grens tussen 'decoratief' en 'artistiek'. Vele artiesten huiver(d)en dat hun werk 'louter' leuke achtergrond zou zijn, zoals Rothko die zijn opdracht voor een duur restaurant in New York teruggaf juist omdat zijn werk daar enkel een leuk decor zou zijn voor rijkelui die vooral veel geld hebben en zouden kunnen zeggen dat ze daar hebben gegeten.
Een passend extra behang in huis en een mooie sierlijke sculptuur...of schuurt het bij de kijker en voelt hij zich er van binnen uit bij betrokken? Bij vele werken die ik zag wist ik het zelf ook niet zo goed.
Of is er niets mis mee dat er artiesten zijn die vooral werken naar een bepaalde markt toe???
Het feit dat zo'n expositie zulke vragen oproept, maakt deze tentoonstelling voor mij alvast tot een goede expo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten