 |
| (Maternité door MARPA ©MARPA) |
110 kaarsjes zou mijn moeder vandaag, 2 september, mogen uitblazen hebben.
Tien jaar geleden mochten we rond haar
haar honderdste verjaardag vieren,
en daar heeft ze heel bewust van genoten.
Als dankbare herinnering en eerbetoon aan haar schenk ik graag
een gedicht van de Nederlandse dichter Anton Korteweg (dit jaar 80 kaarsjes voor hem),
gelezen in het poëzietijdschrift Het liegend konijn (2024/1, blz.169).
Het gedicht is geschreven vanuit het standpunt van het volwassen kind
en de dichter suggereert in de laatste twee lijnen
dat de moeder gestorven is ('zonder jou' en 'je blijft op afstand'...).
Een gedicht over een essentiële ervaring van elke moeder,
het loslaten... en de dubbelzinnige houding van het kind
dat van bij de geboorte weent om zijn moeder
maar ook eigenzinnig een eigen weg zoekt.
In zeven lijnen een heel leven suggereren,
een leven van koesteren én loslaten!
MOEDER
In mijn warm holletje maar net op gang aan 't komen,
relaxed, me van geen kwaad of goed bewust,
zette ik, toen je me onverhoeds je huis uit zette,
het maar direct op een afgrijselijk schreeuwen
dat toen je niet te hulp schoot allengs overging
in monkelend rondgescharrel zonder jou.
Moeder, je blijft op afstand steeds de liefste vrouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten