Vorige week, op 4 september, overleed Marc Van den Hoof (1946-2024), een vertrouwde radiostem. Van 1976 tot 2011 was hij actief op verschillende Vlaamse radiozenders als programmamaker en presentator. Literatuur en jazz waren zijn ding.
Als eresaluut en afscheid wil ik hier plaats geven aan een gedicht van hem dat hij schreef in opdracht voor Muziek & Woord, het toenmalige maandblad van eerst Radio 3 en later Klara en Canvas. Gedurende enige jaren werd elke maand een gedicht afgedrukt in het handschrift van de dichter. Die rubriek was al verdwenen toen dit gedichtje aan de redactie werd bezorgd.
Het vers getuigt van een zoekende aftastende persoonlijkheid en vooral van zijn kunst om te relativeren en gevoel voor humor.
Geen billenkletsershumor, maar daarom juist zo charmerend en innemend.
IN OPDRACHT
 |
| (Marc Van den Hoof ©hln.be) |
Maar mag het dan ook zonder opsmuk,
eind-, binnen- en stafrijmloos zijn?
En over de simpelste dingen gaan,
zoals bv. over de dood?
Of zou de conclusie mogen zijn
dat het leven kort is?
Zo vanzelfsprekend allemaal - mag dat?-
dat misschien wel iemand opmerkt:
daar is nu, volgens mij,
geen kunst aan.
(uit: Marc Van den Hoof, De parafrase, uitgeverij P, Leuven, 2010, blz. 43)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten