donderdag 28 november 2024

BredaPhoto editie elf - 5 -

 Graag wil ik in dit bericht even langer stilstaan bij een bijzonder project van de Iraanse vluchtelinge Tina Farifteh die een video-installatie heeft gemaakt in de grote hangar van de Backer + Rueb Hal tijdens het voorbije BredaPhotofestival.
Op dertienjarige leeftijd vluchtte ze met haar broertje en haar moeder naar Nederland, waar haar vader al was. Omdat Amsterdam onbetaalbaar is woont ze in het klein dorpje Sexbierum (Friesland) vlak bij de Sedyk. Ze heeft als tiener voor het eerst de zee gezien en ze ontdekte dat je in onze streken dagen hebt dat je de zon én de maan tegelijk kan zien, wat in Iran niet kan omdat ze zoveel dichter bij de evenaar leven. 
Haar video installatie gaf ze dan ook de poëtische titel mee 'Toen ik de zon en de maan tegelijk zag'. Farifteh ervaart een grote liefde voor het Friese landschap en dat laat ze je als toeschouwer voluit ervaren. Maar onder andere via een Iraans lied voel je ook haar heimwee naar Iran.

In deze video rijden we gedurende enige minuten in het donker met als enige licht het licht van de autolampen die enkele meter weg bijlicht. Persoonlijk vind ik dit beeld zo sterk omdat het dit is wat we als mensen (individueel én collectief) 'leven' noemen. Een traject afleggen met onszelf als centrale reiziger en onze ideeën, overtuigingen en aannames die enig licht werpen op onze weg zonder dat wij een geheel overzien, een levensreis op zoek naar een zeedijk en morgenlicht, naar bevrijdende uitzichten.

(eigen foto's)


Farifteh trekt je binnen in haar wereld via drie grote projectieschermen en een uitgekiende belichting. Een totaalproject en voor de bezoekers een totaalervaring. Voor mij het hoogtepunt van deze elfde editie van BredaPhoto.
(eigen foto)

PS : op you tube kan je nog werk van haar zien en interviews met haar

Geen opmerkingen:

Een reactie posten