Het meest recente nummer van het poëzietijdschrift Het liegend konijn (2024/2) bevat een cyclus van twaalf gedichten waarin het schrijvende ik reflecteert op het gezin waarin ze is opgegroeid en vooral over het ouderpaar. Dichteres Tania Verhelst brengt het verhaal onder de algemene titel "In de naam van de vader, de moeder en een rondtollende steen". In deze titel zijn de hoofdpersonages uit de cyclus genoemd. Elk gedicht toont een ander aspect van deze drie-eenheid. Hier laat ik je meelezen bij het vierde gedicht. De schrijvende ik ziet hoe de relatie tussen vader en moeder bepaalde patronen vertoont vanuit eigen gevoeligheden. Deze sociale rollen worden met veel humor aangekaart.
IV
vaker dan ons lief is ontsteekt vader in een oudtestamentische woede
die hij steevast inleidt met johannes hoofdstuk twee, vers negentien
breek deze tempel af en in drie dagen zal ik hem weer opbouwen
alleen van dat opbouwen komt niets in huis
het is ook maar een metafoor zegt vader dan
nee jules, zegt moeder, dat is het juist, voor jou niet
als moeder jules tegen vader zegt dan valt zij uit haar rol
en moeten wij oppassen want rollen zijn er net
om de schade te beperken
bovendien houdt onze vader niet van jules
en moeder weet het
geen enkele profeet heet jules
geen enkele president heet jules
ooit heeft vader zijn naam gegoogeld
hij kwam op een kledinglijn voor mannen
boxershorts met prints van klaver en hartjes
sindsdien haat vader zijn naam nog meer
(uit: Het liegend konijn, 2024/2, blz. 225)
 |
| (©Jules) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten