In Brussel, nabij de Sint-Katelijnekerk hartje stad, is er nog tot 19 september een expositie te zien in de Centrale for Contemporary Art, met werken van de Frans-Marokkaanse kunstenaar Mehdi-Georges Lahlou. Zijn werken tonen zijn zoektocht naar wie hij is, zijn Noord-Afrikaanse roots, zijn gender en homoseksualiteit en hoe de grote geschiedenis een stempel drukt op zijn eigen beleving en geschiedenis. Bloemen, planten, bomen en vruchten helpen hem op zijn zoektocht.
 |
| (eigen foto - stills uit video-installatie "Herbier") |
De artiest bestudeerde een werk van Samir Boemedienne gepubliceerd in 2016 over hoe de Europeanen de medicinale en botanische kennis van de oorspronkelijke Amerikaanse volkeren naar hun hand zetten en hergebruikten, een soort kolonisatie van de kennis : "La colonisation du savoir. Une historie des plantes médicinales du 'Nouveau Monde' (1492-1750)". Geïnspireerd door dat werk zoemt de kunstenaar in op zeven gewassen : bananenboom, oryza, kaneelboom, palmboom, maïs, cacaoplant en suikerriet. De actrice Ghita Serraj is telkens de verpersoonlijking van elk van deze gewassen. Via deze 'sprekende' planten brengt de kunstenaar verschillende thema's aan bod zoals kolonisatie, ontbossing, klimaatverandering, e.d. Tegelijk roept de persoon van Ghita Serraj vragen op over hoe vrouwen van kleur bij Europeanen erotische en exotische gevoelens opwekken. Dit presenteert hij in een video-installatie met zeven schermen naast elkaar onder de titel "Herbier" herbarium).
 |
| (eigen foto Birds of Paradise, Totem pole) |
Een ander werk dat Mehdi-Georges Lahlou inspireerde was "De samenspraak van de vogels" van de Perzische soefi-dichter Farid Al-Din Attar (+1221). Deze conferentie van de vogels is een allegorisch verhalend gedicht waarin de vogels op zoek zijn naar het hof van de mythische koning der vogels, Simoerg. Lahlou maakte een conferentie van palmbomen : gesculpteerde palmen, de ene al in beter doen dan de andere, die in een kring als het ware bespreken hoe de natuur er aan toe is. Daarnaast maakte hij ook een totempaal versierd met gedroogde paradijsvogelplanten en bestaande uit een reeks opeengestapelde zelfportretten van zijn hoofd.
Totempalen van onze tijd zijn de wolkenkrabbers in onze stedelijke omgevingen. Paradijsvogels : hun naam alleen al doet ons dromen. De palmbomen, die vroeger alleen te zien waren in botanische serres van universiteiten of aan koningshoven, zie je nu opduiken in vele Vlaamse en bij uitbreiding West-Europese tuinen.
Maar tot wat dient het verplanten van exotische planten naar onze Europese continent? Voor wat is dat goed? Zijn we op zoek naar een paradijs binnen handbereik? Of vieren wij onze bewegingsvrijheid? Mehdi-Georges' zoektocht wordt zo ook onze zoektocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten