Wie deze blog regelmatig bezoekt, weet dat ik een voorliefde heb voor foto's met reflecties of in water of in spiegels of in oppervlaktes met glas (ramen, auto's...).
In de Poëziekrant van januari 2022 (jg. 46, nr. 1, blz. 57) las ik een vers van de Zwitserse dichteres Pierrine Poget over hoe reflecties de ogen open kunnen maken voor een andere (kijk op de) wereld.
En je kan dan zelf de proef op de som nemen bij een foto die ik heb gemaakt aan het filmmuseum The Eye in Amsterdam Noord, vlak langs het IJ.
Voor het huis vingen tonnen het regenwater op.
Aan het oppervlak dreven snelle wolken de houten cirkel
in en uit.
Een andere wereld ging open in de spiegel, in de deur
van een kast.
(Pierrine Poget, vertaling: Katelijne De Vuyst)
Welke werelden openen zich in de spiegelingen???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten