Snuisterend tussen enkele nummers van het NieuwWereldTijdschrift anno 1987 vind ik een voorpublicatie uit het boek "Brusselse Bijdragen" van Benno Barnard. Daarin dwaalt hij door Brussel waar hij ook enige tijd heeft gewoond. Zelf regelmatig verhuisd zie ik vele flarden passeren in mijn hoofd, anders dan Barnard natuurlijk, maar toch : 'het huis waarin ik gewoond heb woont ook in mij'.
"Het huis waarin ik tot na de zomer van 1984 heb gewoond ligt vlak bij het Jubelpark. Ik denk aan dit huis (waarvan ik de voordeur nog geen uur geleden achter mij heb dichtgedaan) en ik herinner mij een gedicht :
Het huis waarin ik zo lang heb gewoond
woont ook in mij. De fiere gevel die
zich aan de straatkant scherp aftekent troont
daarboven met dezelfde acribie.
Daarboven in mijn hoofd. De lange gangen
vol schemering en half-gedoofde stappen
doorsnijden hersenen en huis, behangen
met kille doeken en met lampenkappen.
Het zolderraam dat oorverdovend beeft
wanneer een vrachtauto passeert, ziet uit
op een verlaten park. Erover zweeft
het gruis van een oud feest, zonder geluid.
Het gedicht is van Gerrit Komrij en heet Souvenir."
(uit: NWT 1987)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten