Op zondag een gedicht over de 'motor' van ons lijf,
over ons hart en wat het zoal betekent voor ons.
Een dankbaar gedicht!
TOT HET HART OP ZONDAG
Ik dank je, hart van mij,
je treuzelt niet, maar werkt flink door
zonder beloning of gevlei,
uit aangeboren ijver.
Je hebt zeventig verdiensten per minuut.
Elke samentrekking van je
is als het afduwen van een boot
naar de volle zee,
voor een reis de wereld rond.
Ik dank je, hart van mij,
dat je me keer op keer
van het geheel afzondert,
zelfs in mijn slaap apart houdt.
Jij voorkomt dat ik uit mijn dromen breek
op een vlucht
waarvoor geen vleugels nodig zijn.
Ik dank je, hart van mij,
dat ik weer ontwaken mocht
en dat hoewel het zondag is,
een dag om uit te rusten,
onder de ribben
de gewone zaterdagse drukte heerst.
(Wislawa Szymborska)
 |
| (detail van fontein van Niki de Saint-Phalle in Parijs - mei 2019) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten