Ons lichaam bemiddelt tussen ons en de anderen.
Met ons lichaam hebben we lief, haten we,
beminnen we en voeren we oorlog.
Het lichaam van de geliefde is heel, heel vaak
bron voor verwondering en ontdekking,
en dus ook bron voor liefdesverzen van zoet over bitter tot zuur,
van karamelvers over het betere gedicht tot tijdloze poëzie.
Hier het betere gedicht van de Poolse dichter Zbigniew Herbert.
EEN ROZE OOR
ik dacht
ik ken haar toch goed
we zijn al zo lang samen
ik ken
haar vogelhoofd
haar witte armen
buik
tot ze een keer
op een winteravond
bij me kwam zitten
en ik in het lamplicht
dat van achteren viel
haar roze oor aanschouwde
een grappig lapje huid
een schelp met van binnen
kloppend bloed
ik heb toen niets gezegd-
het zou goed zijn een gedicht
over haar roze oor te schrijven
maar niet zo dat ze zeggen
ook een onderwerp om te kiezen,
hij wil zeker origineel doen
zo dat niemand ook maar glimlacht
zo dat men begrijpt dat ik een geheim
onthul
ik heb toen niets gezegd
maar toen we die nacht samen lagen
proefde ik voorzichtig
de exotische smaak
van een roze oor
 |
| (Parijs nabij Bourse de Commerce en Les Halles - 2 januari 2010) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten