Op deze derde dag in de poëzieweek 2025
weten we hoe onze lijfelijkheid ook voor anderen
niet onbelangrijk is en aanleiding tot ...
Elke mens heeft daarbij haar of zijn gevoeligheid
en bij de Braziliaanse dichter Carlos Drummond
de Andrade is het duidelijk.
HET KONTJE, ACH HOE AARDIG
Het kontje, ach hoe aardig.
Lacht altijd, nooit tragisch.
Kan niet schelen wat
van voren zit. Het kontje is zichzelf genoeg.
Is er nog meer? Misschien de borsten.
Nou - moppert het kontje - die jongens
hebben nog heel wat voor de boeg.
Het kontje vermaakt zich
in zijn eentje. En bemint.
In bed beweegt het. Bergen
rijzen, dalen. Golven slaan
op grenzeloze kust.
Daar gaat het kontje, lachend. Blij
met de streling er te zijn, te schommelen.
Harmonieuze sferen hoog boven de chaos.
Het kontje is het kontje,
Een rondje.
 |
| (Melita Couta : The Wanderer - Beaufort zomer 2012) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten