De poëzieweek 2025 zit erop. Ik hoop dat ik verschillende facetten van de dichtkunst heb kunnen tonen in de verzen van de voorbije dagen.
Om het af te leren nog één gedicht van de Nederlandse dichter Edward van de Vendel, een ontroerend eenvoudig vers,
een mooie mijmering over onze handen.
OUDE HANDEN
Als ik oud ben wil ik oude handen
die, als op de reliëfkaart
van een basisschool
hun gebergte, hun rivieren
durven tonen. - Verre landen
waar ik in kan wonen.
Ervaren aderen,
vingers met verhalen.
Handen
die ergens waren;
op schouders, om een hart,
in andere handen.
Aan relings, zwaaiend,
aaiend langs de wanden
van een huis ver van hun huis.
Handen wil ik
vol geschiedenis
en aardrijkskunde:
Reizigers, na vele avonturen
veilig thuis.
 |
| (detail van praalgraf van Engelbrecht II van Nassau in de prinsenkapel van de Grote Kerk Breda - oktober 2018) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten