In 1970 bracht de Vlaamse zanger Louis Neefs een lied uit dat tot op vandaag nog niets aan waarheid en dringendheid heeft ingeboet, integendeel. "Laat ons een bloem en wat gras dat nog wat groen is..."
Voor wie wil, kan via deze link het nog eens beluisteren.
Wat Louis Neefs uitzong dat probeert dichteres Herlinda Vekemans uit te zeggen in een kort maar sterk vers. De titel suggereert een rechtszaak maar de dichteres geraakt niet uit haar woorden, ze kan slechts haperend suggereren hoe erg het gesteld is met de bloemen en planten anno nu.
Het begint idyllisch maar als we bij het bidden komen, valt alles stil. Het smekende en biddende van Louis Neefs (laat ons toch nog een bloem...) verstomt. Is dat gebed wel sterk genoeg én is al dat gesmeek wel nog tijdig???
 |
| (goudhaver ©ecopedia) |
GROEPSVORDERING
voor mijn lerares plant- en dierkunde
goudhaver, de ruige leeuwentand,
de aarbeiganzerik en de gewone ereprijs
spreiden hun groen voor kevers, spinnetjes en mieren
bloeien, zinderen en bidden met de leeuwerik
dat zij niet
als onderpand
het onderspit
het gelag
(uit: Vekemans, Herlinda, Appelblauwzeegroen, uitg. Poëziecentrum, Gent, 2022, blz. 17)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten