Langs Franse wegen

(aire les deux caps A 16)

Amiens: het huis van Jules Verne

(eigen foto's 18 juli 2018)

Amiens: de kathedraal (03)

(twee maal interieur kathedraal op zonnige 18 juli 2018)

Amiens: de kathedraal (02)

(twee maal licht- en klankspektakel "Chroma" - 17 juli 2018)

(

Amiens: de kathedraal (01)

(twee maal een stukje voorgevel van de kathedraal weerspiegeld)

Woord en beeld: Magritte

De Nederlandse dichter Remco Campert schreef bij het zien van een werk van de surrealistische schilder René Magritte een kort gedicht. Om van beiden te genieten, van het beeld én van het woord.

(Magritte, René,  La Durée poignardé)

'LA DUREE POIGNARDE' RENE MARGRITTE, 1939

Zolang de locomotief
nog uit de schoorsteenmantel stoomt

nou dan treuren we nog niet
ach dan treuren we nog niet.

(uit bundel "Theater" van 1979, opgenomen in: Remco Campert, Dichter. Amsterdam, 2015, blz.448)

Tourcoing: le Hôpital Dron

De plaatselijke geneesheer en politicus Gustave Dron heeft in de eerste helft van vorige eeuw de bouw en ontwikkeling van een hospitaal gerealiseerd. De oude gebouwen worden ondertussen verdrongen door vele nieuwbouw, maar sporen van vroeger blijven nog volop zichtbaar.

(eigen foto's 23 juni 2018)

Tourcoing in kleur en zwart/wit

Op de ontdekkingswandeling van 23 juni laatst zag ik heel nieuwe kleine appartementsblokken die de oude werkmanshuizen van het vroegere textielcentrum dat Tourcoing was moeten doen vergeten. Er werd ook voor kleur gezorgd. Maar met foto's in zwart/wit zie je dan weer andere ritmes en accenten.

Tourcoing: een zich vernieuwende stad

Tijdens een wandeling in en door de Noord-Franse grensstad Tourcoing ontdekte ik hoe deze stad veel verloedering en teloorgang probeert om te buigen tot een nieuw elan.
Hierbij enkele foto's van nieuwe stukjes Tourcoing bij het nieuwe centrale winkelcentrum aan de place St. Christophe, gezien op 23 juni laatst.

Zomerse hitte

De ergste warme dagen schijnen we achter ons te hebben (voorlopig toch?). Maar die hitte doet wat met een mens, zeker als die in België of Nederland woont.
Remco Campert brengt zo'n drukkend warme zondagse zomerdag tot leven. Hij doet het op zijn heel eigen manier, met voortdurend verspringen van een ernstig naar een komisch register en terug, een  verspringen ook van 'grote' geschiedenis naar kleine anekdotes en terug.

ZONDAG

De middagen de hitte middagen onder een krakende zon       

dat een man het café binnenloopt
nagestaard door een jaloerse agent van politie
en een glas bier in een teug leegdrinkt hartkwaal of niet

en de muziek die ontspringt in een voorkamer
waar een componist naar akkoorden zoekt
hij is nog jong zijn haar is lang als de jeugd
maar kaalt reeds aan de slapen
ik zie aan zijn ogen dat hij 's avonds schrijft
op advertenties waarin meisjes vrienden zoeken
het bed staat ontredderd achter in de kamer
misschien ruikt het nog naar: Brieven onder P9-357

ik loop door de straten die liggen uitgestorven van de warmte
en de dood tickles me tot death

een hond ligt roerloos op het trottoir
een zwart-wit gevlekte vetplek
in Hiroshima vond men van mensen afdrukken
in het asfalt ik zag er foto's van
het lijken schaduwen negatieven die de dood achterliet
voor ons om op een middag als deze in het licht te houden
kijk dat is oom Jan met een panamahoed op
laat het niet aan de kinderen zien
want hij heeft geen broek aan hetgeen zeer onbehoorlijk is
we durfden dit negatief dan ook niet laten ontwikkelen

uit dit huis bestond een jonge moeder het
te springen met het kind in haar armen geklemd
toen het petroleumstel was omgevallen
waarop zij eten kookte voor haar man
waarom moet hij ook altijd eten dacht zij wellicht
toen ze sprong en zag dat er geen valzeil was uitgespreid

in Frankrijk schiet me zojuist te binnen
pleegde M.Infortuné bankbediende zelfmoord
en zijn dood werd een grap voor de surrealisten

soms lachten we en weten niet waarom
soms wenen we en weten niet waarom
soms draagt de dood een zotskap
soms is hij zijn naakte zelf

he tickles me to death

(de kalender staat op zondag 9 juli 1950
hoeveel dagen nog en hoe zal ik ze gebruiken?)
(uit: Campert, Remco,  Dichter, Amsterdam, 2015, blz. 592-593)

Tourcoing, een stad in herstel

(ingang van nieuwe blok sociale appartementen)

(detail volledig gerestaureerde Art Nouveau complex Les Arcades)

Afbladderend Tourcoing

De Franse stad Tourcoing grenst aan het Belgische Moeskroen en was eind 19de en eerste helft 20ste eeuw een welvarende textielstad. Schitterende huizen in Art Nouveau en Art Deco of een neo-stijl toonden de rijkdom. Appartementsgebouwen werden opgetrokken rond het station. Deze hebben ondertussen hun beste tijd gehad.  Nu herleeft de stad langzaam uit een lange crisisperiode, maar de sporen van dat verval zie je nog in de stad.

(eigen foto's 23 juni 2018)

Grensspoorstations

(station Moeskroen 23 juni 2018)

(station Tourcoing 23 juni 2018)

Meten is weten: 4,3 lichtjaren

De Nederlandse dichter Hans Andreus publiceerde in 1971 een dichtbundel "Jubal". Vele lezers zien  in de figuur van Jubal de dichter zelf die uitzoekt wie hij is en wat zijn plaats is in de wereld en in de kosmos. Hij is vol verwondering over de grote kosmos met zijn sterren en planeten. Zo dicht hij over de ster Alpha Centauri, een ster binnen het sterrenbeeld Centaur.

Alpha Centauri,
buiten de zon de
dichtstbijzijnde ster,                           

toch nog vier
komma drie
lichtjaren ver.

(En Jubal denkt:
dat is dus
4,3 maal
365 maal
24 maal 60 maal 60

maal 300.000 km) -

En Jubal denkt:
hoe graag ik ook reis,

ik blijf deze reis
bij zon en maan thuis.

(uit: Verzamelde gedichten, uitg. Bert Bakker, Amsterdam, 1985, blz. 763)