Kleine beestjes ... kleine vreugdes ... : licht en donker

Het kleine beestje Covid-19 noopt ons met nieuwe ogen rond te kijken, noopt ons vanuit andere perspectieven nieuw te kijken.
De 'oude' wijsheid "Wie 't kleine niet eert, is 't grote niet weerd" krijgt een nieuwe kans.

De schitterende lentezon valt bij mij 's morgens voluit binnen en biedt mooie schaduwen. 

Lichtspelingen in Florence

(6 febr 2020 - muur langs begraafplaats delle porte sante aan san miniatio al  monte)

(7 febr. - inkomhal museo horne )

Firenze: onontkoombaar de David van Michelangelo

Het originele reusachtige beeld van David (5,17 meter hoog sokkel inbegrepen)  staat in de Galleria dell'Academia, in een soort nis, speciaal ontworpen voor dit beeld. Volgens het Bijbelse verhaal zou de niet zo heel fors gebouwde David de reus Goliath die de Filistijnen hadden ingeschakeld om de Joden te verslaan, hebben gedood door een steen te slingeren naar zijn voorhoofd. 
Maar als je voor het beeld staat lijk je voor een reus te staan.
Dit terzijde.
Dit beeld, gemaakt door Michelangelo in de periode 1501-1504, kom je overal in Firenze tegen. Zie maar...

(foto Marc Deconinck coronavrij - vitrine van een toeristenshop in binnenstad van Florence)

(dé énige echte David in de Galleria dell'Academia - 8 februari 2020 eigen foto coronavrij)

(replica voor het Palazzo Vecchio - eigen foto coronavrij)

(foto Marc Deconinck coronavrij - vitrine van een toeristenshop -8 februari 2020)

(bronzen replica op de Piazzale Michelangelo aan de rand van de stad - eigen foto coronavrij)

Lente ook in corona-tijden

Laat ons in deze onwezenlijke tijden niet vergeten om naar buiten te kijken en te ontdekken dat er nog zekerheden zijn, zoals de gang der seizoenen.
21 maart: begin van de lente. 
Opnieuw meer en meer kleur in de natuur zoals de overvloedig bloeiende narcissen.

Een foto van 13 maart: het begijnhof in Brugge met een tapijt van narcissen.

Een vers van Nafiss Nia (°1968 in Iran en voor de oorlog gevlucht naar Nederland).

Ik ben waardevol
narcis, lief, pioenroos en schoon zijn mijn zussen
mijn moeder is zuiver, mijn vader tevreden.
Mijn broers zijn groot en klein
we zijn de nakomelingen van Venus.

Ik kom uit een taal waar schoonheid
zesentwintig synoniemen heeft,
waarin het bijvoeglijk naamwoord
de ongekende koningin van grammatica is.
Je kunt alle namen in de natuur kiezen
voor je kinderen en er is niemand die
namen als oever, loot, regen, tros,
tijd, hert, dauw, moedig en vreugde
overdreven of vreemd vindt.

Ik ben waardevol
narcis, lief, pioenroos en schoon zijn mijn zussen
mijn moeder is zuiver, mijn vader tevreden
mijn broers zijn groot en klein
we zijn nakomelingen van Venus
en als je denkt dat ik gek ben of onzin praat
kun je gerust in mijn geboorteakte duiken.

(uit: Nafiss Nia, 26 woorden voor schoonheid, uitg. Orlando, Amsterdam, 2019, blz. 61)

Firenze : Brunelleschi

(Brunelleschi kijkend naar zijn koepel - standbeeld bij de Duomo in Florence - eigen foto coronavrij)

BRUNELLESCHI

bang lispel ik het eerste
woord, de koele zuilen.
mysterieuze glans
van de stenen tapijten.
de dans van lijsten en voluten.
het feilloze gebaar
van het alom beheerste.

-

wensen:
zo nauw het gebinte
met de ruimte te
verzoenen, verruimen.
wij staren
ons blind op deze taal,
een weefwerk van stenen
en mensen.

(De Cree, Marleen, Over de brug der aarzelingen. Gedichten 1969 - 1989, uitg. Poëziecentrum, Gent, 1990, blz. 55)

(Duomo Firenze by night
een weefwerk van stenen
5 februari 2020 )

Reflecties in Firenze

Tijdens een bezoek aan Florence -net voor het coronatijdperk- enkele reflecties...

(7 febr. - in een winkelraam is een deel van de corridoio vasariano weerspiegeld)

(6 febr. - in een hedendaagse scultpuur zie je het museo Bargello weerkaaatst)

Firenze : San Marco klooster

(pandgang klooster San Marco - eigen foto coronavrij - 12 februari 2020)

SAN MARCO

de rimpelloze stilte
van de arcadegangen
zachte gewelven, broos licht
de klare kilte, stem
van buiten het geweld
van buiten het licht 

-

binnen deze tuinen
waaraan het rumoer,
de wentelende stad,
achteloos voorbijgaat,
is het alsof mijn adem
het roer der schepen
wendt en eeuwen eerder
pas stilstaat.


(De Cree, Marleen, Over de brug der aarzelingen. Gedichten 1969-1989, uitg. Poëziecentrum, Gent, 1990, blz.53)

Firenze in de harde winterzon

(eigen foto coronavrij -7 februari - Palazzo Pitti vanuit Giardino di Boboli )

(eigen foto coronavrij -6 februari - Via dei Benci omstreeks de middag)

Firenze : Santa Maria dei Fiori

(Firenze 6 februari 2020 - foto: Marc Deconinck)

SANTA MARIA DEI FIORI

hier is de waarheid
van het verleden
groot en onaantastbaar.
de eindeloze en uit
verveling gegleden
twijfel is naakt.
een mistige taal
zegt nooit de woorden
schoon en volmaakt.

-

en boven deze koepel,
de marmeren lantaarn,
lichtend als de zon
in de eeuwige stad.
de broze, zo breekbare
pracht van dit grote gebed
schept wondere, klare
gedichten.

(De Cree, Marleen, Over de brug der aarzelingen. Gedichten 1969 - 1989, uitg. Poëziecentrum, Gent, 1990, blz. 56)

8 maart : internationale vrouwendag

Op deze internationale vrouwendag presenteer ik hier vijf vrouwen die in ons tijdsgewricht actief zijn : twee dichters, twee schilders en een architect. 

(Etel Adnan : zonder titel - gezien in Muzee Oostende 2014)

Ik zie het wanneer je

me tegenstreeft

al pak je je woorden mooi in

in lege glimmende

zilveren beloften.

Ik voel het wanneer je 

mijn kundigheid negeert

onschuldig wegkijkend

lief kijkend trek je het

kleed onder mijn voeten weg.

Ik voel het

ik zie het

ik ruik het aan je zweet.

(Nafiss Nia in : 26 woorden voor schoonheid, uitg. Orlando, Amsterdam, 2019, blz. 48)

(realisatie van architect Marie Jose Van Hee - foto: ©MJVH)

LES CHAMPS DE BATAILLE

De Somme zijn we al voorbij. Er rakelt mist uit de

ondiepe graven. De dolle kervel en de bereklauw tekenen

het schaduwbeeld van nooit meer oorlog. Een einderloos

gebied bewoond door lichamen van bloed en aarde.

Te laat zijn klamme hand gevoeld, zijn asem in mijn nek.

Tot bloedens toe rijt hij mijn schouders open en drukt

zijn afkeer in mijn vel. Hij zit weer vlak achter me aan.

Maar ik vlam door. Ik moet mezelf te pletter schrijven.

(Lut De Block in : Landziek, uitg. Poëziecentrum, Gent, 1988, blz. 36)

(schilderij van Maki Na Kamura - gezien in Museum Dhondt Dhaenens
februari 2018)

Fresco's in Florence

Vlakbij het appartement waar we verbleven in Florence lag het klooster San Marco dat werd uitgebouwd midden de 15e eeuw onder stimulans van Cosimo de Medici de oudere. 
Het was een klooster voor dominicanen waar onder anderen de beroemde/beruchte donderprediker Savanarola heeft gewoond. De cellen van de paters werden voorzien van fresco's met Bijbelse taferelen door een van de broeders van het klooster, Fra Angelico. 
Het doet wel wat om die cellen te bezoeken en die fresco's te zien zoals die meer dan vijf en een halve eeuw geleden werden aangebracht op die muren.
Maar in het museum zag ik ook fresco's van een andere broeder, Fra Bartolomeo (1472-1517). Mij troffen vooral enkele portretten die heel levensechte mensen voor de kijker neerzetten. Ze hingen ook mooi op ooghoogte zodat je als toeschouwer naar hen kijkt als van aangezicht tot aangezicht.
Hier Sint Dominicus (de stichter van de kloosterorde, +1221) en de belangrijkste vrouwelijke dominicanes H. Catharina van Siëna (+1380) en een Sint Jan de Doper.

Firenze : begraafplaats San Miniato al Monte - 2 -

Op 6 februari ontdekte ik de grote begraafplaats van Florence. In 'oud-vlaams' spreekt men soms van een 'dodenakker'. 
Ja, maar op de rotsachtige ondergrond waar vroeger een versterkte burcht stond, kan er niet zoveel groeien.
Wat er welig 'groeit', zijn de kruisen in alle formaten en uitvoeringen. Nogal evident in een christelijk land als Italië...
Maar toch.

Firenze : begraafplaats San Miniato al Monte -1-

Op een frisse maar zonnige februarimiddag ontdekte ik achter de monumentale basiliek San Miniato al Monte de begraafplaats...
Verscholen achter de kloostergebouwen en bomen en muren ligt er een immens groot kerkhof dat vol staat met soms heel gewone, maar soms ook heel aparte en artistieke grafmonumenten.
Het kerkhof is pas geopend in 1848 maar werd al uitgebreid in 1864. Waar vroeger een fort stond, liggen nu duizenden Florentijnen begraven verspreid over een terrein met vele niveauverschillen, zijpaden en inhammen. Een doolhof vol doden.
Zie maar...(foto's genomen op 6 februari laatst).