Turijn Galleria Saubada -02-

(kopstukken)

(Fiamminghi a Torino)

Turijn Galleria Saubada -01-

Turijn Palazzo Reale

De hertogen van Savoye maakten in 1563 Turijn tot hoofdstad van hun hertogdom. Deze keuze bevestigden ze door de bouw van een indrukwekkend paleizencomplex dat grotendeels afgewerkt was rond 1650. Toen de familie Savoye ook het koninkrijk Sardinië mocht toevoegen aan hun bezittingen noemden ze hun paleis voortaan Palazzo Reale.
Naast de koninklijke vertrekken kan je ook de Armeria Reale bezoek, waar hun verzameling wapentuig wordt tentoongesteld. Pronkzucht en representatiedrang zorgen voor een barokke overdaad.

(eigen foto's  18 juni 2019)

Reflecties van Turijn - 04

(eigen foto's 15 juni 2019
op een terras in de Via Principe Amedeo)

Reflecties van Turijn - 03

(eigen foto's 15 juni 2019
op een terras in de Via Prinicipe Amedeo)

In Memoriam José De Poortere

Op 15 augustus is José De Poortere overleden op 84-jarige leeftijd. De priester-dichter was geen 'grote' dichter, maar zijn eigenzinnig oeuvre heb ik altijd wel kunnen waarderen.
In zijn gedichten slaagde hij er meestal in om persoonlijke anekdotiek en aandachtige beschouwing naadloos te combineren met ruimere maatschappelijke, klassiek-literaire en religieuze motieven.

Als hulde hier twee gedichten van de overledene uit zijn bundel "Van een man zonder helm" (uitgegeven bij vzw Zuid & Noord, Beringen, 1997, blz. 37 en blz. 32). In het eerste gedicht gaat een natuurobservatie samen met een diepmenselijke verzuchting.

Ik hoop dat de wind opkomt
om dode rozen uit te wuiven
uit de haag uit de takken.
Ik hoop dat de wind opkomt
alles verwijdert
tot ik bevrijd fluit
als een vogel hoger op
uit dode rozen stijgt.

Het tweede gedicht, ook meer dan twintig jaar geleden geschreven, blijft met zijn verontwaardiging nog altijd brandend actueel. We zien hoe mensen in alle hoeken van de wereld stemmen op personen en partijen die een simplistisch en polariserend verhaal brengen van wij tegen zij. Door dit verhaal te bevestigen worden oorlog en onrecht verder gevoed. 
Het gedicht, gepubliceerd in 1997, refereert misschien naar de Nobelprijswinnaar voor de vrede van dat jaar, nl. de International Campaign to Ban Landmines.

Erger dan het scheiden
van wetenschap en geest
is het inkrimpen van kracht
om onrecht uit te roeien,
we onthouden kinderen vrede:
een moeder, een vader, een broeder,
we geven het spelende kind een mijn,
scheuren zijn voet, zijn been, zijn oog,
zijn oor, zijn lip, zijn hand.

Dat de dichter nu bevrijd moge fluiten als een vogel boven alle dode rozen uit...

Venetië: de kunstbiënnale

In een cyclus van gedichten over Venetië brengt Freddy de Vree verschillende facetten van deze stad voor het voetlicht.
Hij toont de dubbelzinnigheid van de stad, die dichters allerhande heeft geïnspireerd (Burroughs, Pound, Cummings) enerzijds, maar anderzijds tijdens de kunstbiënnale een gemengd publiek aantrekt van rijke snobs en idealistische alternatievelingen. 
Daar tussenin plaatst hij de eigenzinnige schilder de Chirico.

(zelfportret van de Chirico
foto: Marc Deconinck)

VENETIË

11

Venice, zegt Bill Burroughs, met een in lood gesmolten kuch,
& -
& de Biënnale in de Giardini. En Pound 'daalde
toen af naar het schip'.  Cummings huivert bij de botermelk
rondom de lamme boten.
En nu de schilders en de collectors. Ze kunnen
niet lezen maar ze kopen. Ze offreren roze en groene cocktails
op de Piazza of charteren yachts voor hun parties
waar wij, gewillig vee, linkse petities ondertekenen
voor de vrijheid van klank en van palet. In dit ballet
zit onbeweeglijk, als blind en geboetseerd in diepgekoelde was,
in de zon Chirico schilder van de stilte en
vervalser van zijn eigen doeken.
Men mijdt hem wel, men mijdt hem niet,
men vreest hem omdat hij zwijgt in deze kooi van kraaien,
een schilder nog uit het begin van deze eeuw. De Biënnale & -

(uit: Suburbia. De mooiste gedichten over de stad uit Nederland & Vlaanderen.  Verzameld door Johan van Cauwenberge. Uitg. P, Leuven, 2003, blz.131)

Turijn: portieken -03-

De galerijen lopen soms honderden meter door over meerdere huizenblokken heen. Ze overkappen de zijstraten en zo zie je vaak een auto een portiek dwarsen.

(eigen foto's 17 juni 2019)

Turijn: portieken -02-

De galerijen in Turijn werden gebouwd van bij de eerste stadsaanleg door de hertogen van Savoye (tweede helft 16de eeuw). In de loop der eeuwen bleef het vierkante stratenpatroon bewaard maar volgens de nieuwe bouwstijlen werden de gebouwen én bijhorende portieken ontworpen. Je ziet dus galerijen in verschillende stijlen.

(eigen foto's 17juni 2019)

Turijn: portieken -01-

De portici of galerijen zijn typisch voor Turijn. Ruim 18 kilometer galerijen vormen een vast onderdeel van de architectuur van de stad. Ze geven de stad een eigen charme en geborgenheid. Samen met het ontbreken van hoogbouw in de binnenstad(op een enkele uitzondering na) zorgen deze voor de ervaring van een stad op mensenmaat. 

(eigen foto's 17 juni 2019)

Turijn: Mole Antonelliana -03-

Het filmmuseum in Turijn biedt een totaalbeeld van hoe een film wordt gemaakt van concept tot eindmontage en publiciteit. Je kan als bezoeker van locatie naar locatie stappen en zien hoe een film wordt gerealiseerd. Tegelijk zijn er tientallen fragmenten te zien van films allerhande die dit veelzijdig medium volop belichten.

Turijn: Mole Antonelliana -02-

In 2000 opende in de Mole Antonelliana een filmmuseum dat handig gebruik maakt van de bijzondere architectuur van dit gebouw. 

Turijn: Mole Antonelliana -01-

De skyline van de barokke stad Turijn wordt bepaald door een zeer onbarok modern gebouw. De Mole werd gebouwd in de jaren 1862-1889, op vraag van de Joodse gemeenschap en bedoeld als synagoge. Maar de megalomanie van de architect Antonelli deed de opdrachtgevers afhaken, en de stad hielp dan maar met de financiering voor de voltooiing van het project.
De toren is 167 meter hoog.

(foto Marc Deconinck 16 juni 2019)

Vanop deze toren heb je een schitterend uitzicht over de stad en de streek.

(eigen foto's 17 juni 2019
panorama vanop de Mole)

Venetië : sotoportego

Venetië was en is voor kunstenaars een bron van inspiratie. Schilders, beeldende kunstenaars, schrijvers en dichters, componisten en filmregisseurs... ze vinden altijd weer een manier om nieuw om te gaan met glorie en verval, met mythes en verhalen, met grote geschiedenis en verhalen van kleine zoekende mensen.

(eigen foto 10 juni 2019 7u15)

De Vlaamse schrijver en dichter Stefan Hertmans knoopt in één gedicht zoveel samen: de geuren en smaken van de stad, de oude mythe van Oedipus, de zee en de nacht in hun verschillende soms tegenstrijdige gedaantes, de kunstgeschiedenis (Carpaccio), de tover van een onvatbare zang. Al lezend verdwalen we mee in dit kluwen van straatjes, steegjes, kanaaltjes, bruggetjes en doorgangen.

VERWENSING VAN RUIMTE (VENETIË)

Je loopt die ene uit
en ziet piazza's grijnzen;
boten vervoeren schimmen
die in extase staan tot aan
een visdoorstonken halte.
Rituelen elke dag.

Inktvis ademt je voeten zwart,
we moeten door passages.

Zattere, hou me aan de mast.
Want zee kruipt groen
op trappen en mijn matroos
bond me niet vast.

Ik hoor je zingen tussen dode
mannen, zeer ver noordwaarts,
ik hoor het klotsen van de ruimte
in de nacht.

Pleinen verzwelgen ons,
vooral in duister,
sottoportego,

een geheime holte
waarin Carpaccio's hagedis
op ons wacht.

(Stefan Hertmans, in: Suburbia. De mooiste gedichten over de stad uit Nederland & Vlaanderen. Verzameld door Johan van Cauwenberge, Uitgeverij P, Leuven, 2003, blz. 41)

Reflecties van Turijn -02

(Piazza Castello -reflectie San Lorenzo)

(Piazza Vittorio Veneto - reflectie Mole
eigen foto's 16 juni 2019)