Junimaand vlasmaand

Vandaag zijn we de laatste dag van de maand juni. In deze voorbije maand heb ik de vreugde gehad om bloeiende vlasvelden te mogen zien. Deze kleurpracht is slechts gedurende enkele dagen te genieten. Dan moet je nog geluk hebben met de zon, de wind en de lucht, want het spel van licht en schaduw zorgt voor wisselende kleureffecten.

Hier kan je even meegenieten...

Gullegem 10 juni 2020

Heestert 14 juni 2020

Meten is weten : 20

Bij de uitgeverij kleine Uil verscheen vorig jaar een leuke verzamelbundel met alle diergedichten van Remco Ekkers. Voor wie van dieren houdt en voor wie poëzie niet moeilijk hoeft te zijn, is deze bundel zeker aan te raden.
De bundel kreeg ook een mooie titel mee : "De secretarisvogel schrijft". Allerlei dieren passeren er de revue, waaronder ook de merel.
Wat die merel te maken heeft met het getal twintig, lees je hierbij.

VUURDOORN

Stel dat jij een zak
met twintig sinaasappels
leeg eet - je pakt ze
met je lippen en slikt
zo'n oranje bal in één
keer door - dan de volgende.

Zo zag ik een merel
op een tak met zijn snavel
in de weer - af en toe
keek hij om zich heen
of het wel mocht.
(uit: De secretarisvogel schrijft. Alle diergedichten, blz. 35)

Brugge opnieuw 20 juni 2020

(zicht van uit Gruuthuuse)

(O.L.Vrouwe kerk)

Brugge in zwart-wit

Op 20 juni laatst bezocht ik Brugge, al niet meer zo "la morte" als drie weken daarvoor. Al heel wat internationale toeristen gehoord en de bootjes toerden al weer over de reien...

Maar toch nog niet de gewone drukte. Dus genieten van de stralende zon vergezeld van mooie wolkenformatie en van de  relatieve rust in het centrum van de stad.

D'alletorre

Herontdekking van de Onze Lieve Vrouwekerk, met haar vele kunstschatten. 

Na zonneschijn komt regen...

Na regen komt zonneschijn... dit gezegde moet troost bieden als we in een depressieve periode leven, dit gezegde moet hoop bieden als we het moeilijk hebben.

Maar onze tijden met veel droge warme dagen en een groeiende waterschaarste nodigt ons uit dit gezegde omdraaien. En wat was het heerlijk dat er op 17 juni rijkelijk veel regen neerviel...eindelijk, maar toch nog veel te weinig.

Zo zag ik de regen mijn terras en terrastafel besproeien...

Meten is weten : 1911

In mijn leven heb ik meermaals verhuisd: nu eens een meer hedendaags appartement, dan weer een oud huisje. 

Vooraleer je dan ergens intrekt, heb je wat werkjes te doen om de nieuwe woonst tot jouw woonst te maken. Bij oude huizen is er altijd wel het opnieuw behangen van de belangrijkste kamers van het huis, met meestal eerst het verwijderen van oud behang. 

Dan kom je wel eens tegen dat een tweede of derde of ... onderlaag van het zichtbare behangpapier bestaat uit oude kranten. Heel wonderlijk altijd. 

Ik was altijd nieuwsgierig naar wat er te lezen viel op de muur. 

Het doet iets met je want in één trek ben je teruggeworpen naar een heel andere tijd. 
Zo ook zorgen de muizen van Remco Ekkers voor de ervaring van een teletijdmachine. Terug naar 1911. 
 

(eigen foto 2014)

VERLEDEN 

Op zolder vonden we een bed
van snippers van een krant
van negentienhonderdelf :
'Zoo dat de vischboer stierf.'

De muizen vonden het best.
Ze vraten zich een nest
rond de dubbele oo, maakten
een wieg voor hun kroost.

Ze zijn als de vischboer
tot stof weergekeerd
en wij lezen onze toekomst:
een nest in oude spelling.

(uit: Remco Ekkers, De secretarisvogel schrijft. Alle diergedichten. Uitg. kleine Uil, 2019, blz.63)

Brugge reflecties in corona-tijden

Nog enkele foto's van Brugge die in de voorbije maanden omwille van covid-19 meer dan ooit omschreven kon worden als Bruges la Morte of die tote Stadt.

Reflecties geven de stad aan de bezoeker terug op een onverwachte manier

(28 mei - Breidelstraat Brugge)

(28 mei - Brugge Grote Markt)

 

Brugge die Scone

Dank zij Covid-19 is het in de voorbije maanden mogelijk geweest om onze dagelijkse leefomgeving te herontdekken. In de eerste periode dat de musea terug open mochten terwijl de horeca nog dicht moest blijven, bezocht ik Brugge.

Na een bezoek aan het Groeningemuseum dwaalde ik nog even door het centrum van Brugge, een stad die ik goed ken en waar ik jaren terug meer dan één jaar heb gewoond. Maar het was voor het eerst dat ik zo rustig kon kijken naar de historische binnenstad.

Ik hou van reflecties en nu kon ik heel uitzonderlijke ontdekken. Want op de Grote Markt zonder terrassen weerkaatsten de ramen en deuren van de horecazaken de andere gebouwen, iets wat je normaal nooit, maar dan ook nooit kan beleven.

Hier enkele van deze bijzondere momenten die ik graag deel... 

Want op het moment dat ik deze post publiceer is dat ook al niet

(28 mei -Grote Markt met Hallentoren)

(28 mei - Grote Markt met Provinciaal hof)

13 juni In Memoriam Matris

Vandaag zaterdag 13 juni vijf jaar geleden -ook een zaterdag toen- overleed mijn moeder omstreeks 20u. Haar heengaan was een zachtjes wegglijden, een uitgaan als een kaarsje...

In de mooie, heel toegankelijke bundel De zee is een zij van dichter Jan Van Meenen (uitgeverij P, Leuven, 2019) staan er heel veel blije gedichten, zinderend van levensvreugde. Maar de laatste afdeling van de bundel thematiseert het afsterven van de moeder van de dichter. Daar las ik dit gedicht dat mij onmiddellijk terugbracht naar 13 juni 2015.

AFSCHEID
                                                                   

(orchideeën stonden altijd in haar kamer
en paas was haar lievelingskleur)

Er kwam een vrede in jou wonen.
Een inwit licht trok over je gezicht,
nu je van louter wachten werd,

en tussen lakenwit gelegd,
glimlachend zweeg,
gewijd,

badend in alle tijd blijf jij
ons innigste gedicht.

(uit: De zee is een zij, blz. 72)

Brugge : twee voor de prijs van een...

In de eerste week van de heropening van de musea (de laatste week van mei)  bezocht ik het Groeningemuseum in Brugge. Heerlijk was het om de collectie te kunnen bekijken in alle rust en van enkele reflecties te kunnen genieten, zonder dat deze verstoord werden door andere bezoekers. 

Een zeldzame belevenis, dank zij Covid-19.

Zie maar : je krijgt telkens twee schilderijen voor de prijs van een...

Meten is weten : 3

Alle goede dingen bestaan uit drie, dat is een gekend gezegde. Maar ik weet niet of je dit nog even argeloos zal zeggen na het lezen van dit gedicht van Remco Ekkers.
Een les over de 'natuurlijke gang' van zaken, dat is het zeker. Een les over het verschil tussen mens en dier, dat is ook zeker. Een les over hoe je kinderen niet te zeer moet afschermen van bepaalde facetten van het leven, dat is ook zeker.  Ja, drie lessen te leren uit dit gedicht. Bestaan dan toch alle goede dingen uit drie?

GRAVEN

Alle drie dom en pluizig
te langzaam vooral.

(Parijs 2006)

Wat klein is vertedert
hoewel de eend al tamelijk groot.

We schrokken toen zij op het parket lag
dons en toch geen kuiken meer
met scheef gedraaide hals
en poes draaide schuldig weg.

Drie grafjes met schelpen en bloemen
heeft Jur gemaakt, zorgvuldig
de kruizen aan het hoofdeind
de koele tekst: eend, vogel, mol.

(uit: Remco Ekkers, De secretarisvogel schrijft. Alle diergedichten. Uitg. kleine Uil, 2019, blz.50)

Bij het herlezen sta ik weer verwonderd over de mooie opbouw van dit verhalende gedicht, hoe aan de lezer beetje bij beetje alles onthuld wordt.  

Weerloze woorden in corona-tijden - W.B.Yeats

De coronacrisis is als een storm die lelijk huis houdt en aan zowat alle menselijke bezigheden trekt. We zijn én individueel én als samenleving als een boom die ferm dooreen geschud wordt. 
De storm lijkt nu over zijn hoogtepunt. In de voorbije maanden werd veel voor ons beslist willens nillens. We hadden niet zoveel te zeggen over wat we wilden of konden of mochten doen. Keuzes werden gemaakt in onze plaats.  Tot nu toch, straks zullen wij moeten mee uitmaken hoe het verder gaat. 

(omgeving Nismes - juli 2017)

De Ierse dichter William Butler Yeats (°1865 - +1939), Nobelprijswinnaar Literatuur in 1923, schrijft over zichzelf als een oude boom. Maar zijn vers kan ons ook spiegel voorhouden in deze dagen. Waar zijn wij geworteld in deze onzekere tijd?

THE COMING OF WISDOM  WITH TIME

Though leaves are many, the root is one;
Trough all the lying days of my youth
I swayed my leaves and flowers in the sun;
Now I may wither into the truth.


HET KOMEN VAN DE WIJSHEID MET DE JAREN

Er mogen veel bladeren zijn, de wortel is één in getal.
In de leugenachtige dagen van mijn jeugd
hebben mijn bladeren en bloemen zich in zon verheugd.
De tijd kan nu komen dat ik tot waarheid verval.

(uit: W.B.Yeats, Al keert het grote zingen niet terug. Gedichten. vertaald door J. Eijkelboom, uitg. Wagner&Van Santen, 2000, blz. 42-43)

Weerloze woorden - Les Murray - voor een derde keer

De Australische dichter Les Murray kreeg in 2013 een mooie tweetalige bloemlezing getiteld "De plankenkathedraal"  dank zij  vertaler Maarten Elzinga (uitg. De Harmonie). Daarin las ik een gedicht waarin de dichter zijn ongemak uitspreekt over de nieuwe technologische evoluties zoals videofoon...; en dan bedenk ik: wat zou hij gedacht hebben van Whatsapp en soortgenoten??
Hij zag blijkbaar Sf-films en vergeleek dan zijn toenmalige werkelijkheid (anno 2010) met die films in een vers.  De laatste negen lijnen zijn zo toepasselijk in deze Covid-19 tijden. Daar heb je weinig fantasie bij nodig...

SCIENCE-FICTION         

(©Fantasy Art Design)

Ik kan sneller
dan licht reizen
en jij ook
snel als gedachten
enig bezwaar
onze denkballonnen
krijgen bij aankomst
een onzichtbaar vernis
niemand daar ziet ons
uitstappen kan niet
om echt of aanwezig te zijn
telefoon videofoon
zijn bijna erger
we blijven onbereisd
in onze eigen ruimte
schertsend en kletsend
met wie we bereiken
maar nooit kunnen raken
aan het kwellende niets
wat is dit mooi en angstwekkend
en eenzaam.
(uit: Les Murray, De plankenkathedraal, blz. 449 - vertaling: Maarten Elzinga)