Venetië ontdekken...

Venetië ontdekken doe je best 's morgens vroeg. Zo ging ik op stap op een maandagmorgen begin juni om 6u30. 
Dan heb je de stad bijna voor jou alleen. Waar overdag honderden mensen voorbij slenteren en drummen doorheen de smalle straatjes van de lagunestad, daar kan je op zo'n vroeg uur alleen of zo goed als alleen ronddwalen.
Zie maar naar de Riva degli Schiavoni, de kaai tussen het Dogenpaleis enerzijds en het Canal Grande anderzijds.

(maandag 10 juni omstreeks 6u45)

Op vrijdag stond ik in de namiddag op de Punta dela Dogana en keek ik naar diezelfde Riva degli Schiavoni.
Merk je een verschil???

(vrijdag 14 juni omstreeks 15u)

Milaan ... meer dan mode (06)

In de Noord-Italiaanse hoofdstad Milaan wordt gepronkt met de rijkdom van vroeger en de rijkdom van nu. Maar een bijzondere plek waar ook gepronkt wordt is de begraafplaats die niet zonder reden zichzelf noemt Cimitero Monumentale. Deze begraafplaats is de enige in Italië die officiëel een museum is.
Bij het binnenkomen kan je als bezoeker een plan meekrijgen met vermelding van de meest bijzondere grafmonumenten. Bij vele staan twee namen vermeld naast de overledene die er begraven ligt: de naam van de beeldhouwer én de naam van de architect. Je kan er een hele dag ronddwalen en je vergapen aan de meest buitensporige graven. Je kan er kijken door de ogen van een architect of van een kunsthistoricus of van een filosoof of van een kerkhistoricus of van een bouwvakman...hoe dan ook: er is zo veel te zien. Hier slechts enkele foto's die zeker geen recht doen aan de verscheidenheid en monumentaliteit van deze begraafplaats.

Milaan ... meer dan mode (05)

Milaan is een van de rijkste steden van Italië: modehuizen en banken bepalen het straatbeeld van deze mondaine stad. Banken investeren vaak ook in kunst. Zo ontstonden de Gallerie d'Italia vanuit de bank Intesa Sanpaolo, met drie filialen nl. in Milaan, Napels en Vicenza.  Deze bank kocht in hartje Milaan twee naast elkaar liggende stadpaleizen en het aansluitende voormalige kantoor van de Banca Commerciale Italiana. Dit grote complex biedt nu ruimte voor een vaste collectie en voor tijdelijke tentoonstellingen. Bij mijn bezoek begin juni liepen er drie tentoonstellingen naast de vaste collectie. Wat verwarrend soms, maar doorgaans waren de werken van goede tot zeer goede kwaliteit.
Bij dit geheel hoort een stadstuin met enkele indrukwekkende moderne sculpturen (van o.a. Hans Arp, Joan Miro en anderen). De rust van deze tuin op 100 meter van het drukke plein voor de Scala en op 200 meter van het superdrukke plein voor de Duomo is een verademing.

(in dit vroegere bankloket 18 zie je nu dit mooie renaissance schilderij)

(een zicht op de binnentuin)

Milaan ... meer dan mode (04)

Een van de belangrijkste kunstcollecties van Milaan is de pinacoteca Brera in het voormalige Jezuïetenklooster, het palazzo di Brera.

Niet alleen de collectie is zeer de moeite -zie een vorige blogpost- maar het gebouw is inderdaad een palazzo, een paleis met allures. Zeker als de harde zuiderse zon haar felle licht laat schijnen over dit renaissancegebouw krijg je een strak spel van licht en donker. 

Milaan ... meer dan mode (03)

Wie geïnteresseerd is in beeldende kunst weet dat de grootste en rijkste schilderijencollectie van Milaan zich bevindt in de Pinacoteca de Brera.

Hier een kleine collage van enkele details van enkele schilderijen die ik daar zag tijdens mijn bezoek.

Milaan ... meer dan mode (02)

Dé trekpleister van Milaan is de Duomo of kathedraal, een indrukwekkend groot gotisch bouwwerk waaraan voortdurend gewerkt wordt. Beelden worden gerestaureerd of vervangen en sommige krijgen dan een tweede leven in het museo del duomo. Dit museum stelt op een zeer ingetogen maar ook zeer uitgekiende manier een selectie voor van hun beelden, naast glasramen,  fresco's, liturgische gewaden en voorwerpen. Boeiend om een aantal sculpturen van nabij te zien: hoe elk beeld met evenveel zorg voor detail is afgewerkt, of het nu op twee meter of twaalf meter hoogte te zien is...

Hier enkele indrukken.

(waterspuwer)

(monstransen)

Milaan ... meer dan mode (01)

Mijn eerste kennismaking in de eerste week van juni 2019 met Milaan, het economische hart van Noord-Italië en bekend als dé modestad, viel buiten alle verwachting opperbest mee. Dat was mede te danken aan het ruime aanbod op museaal gebied...
Hier een eerste impressie met enkele foto's genomen in het museo del novecento dat een uitgebreide collectie Italiaanse 20ste eeuwse kunst toont.
Werken van de beeldhouwer Marino Marini(1901-1980).

Woord en beeld: Vincent Van Gogh

De Nederlandse dichter Remco Campert is heel visueel ingesteld en heel wat gedichten van hem vinden een aanleiding in een schilderij of foto.
Zo ook het volgende gedicht dat verwijst naar het beroemde schilderij van Van Gogh: Vissersboten op het strand van Sainte-Marie.


Ik wilde rood zingen
in de onmondige keel
van een kinderlijke lucht

een boot ligt stil
ik wilde blauw varen
over het blik der daken
een groen gepavoiseerde boot
in het epigonenlicht der maan

de boot
het strand van Van Gogh
het gele strand van Van Gogh
blijkt van gemarteld geel te zijn

wij zullen de zee moeten afsnijden
en als een appel in partjes verdelen
bewaren in een kluis
voor kindskinderen die worden geboren
in het jaar van de zee
in het jaar van het onverdeelde oor
(uit: Remco Campert, Dichter, Amsterdam, 2015, blz. 606)

Terwijl de dichter het ene schilderij ziet, ziet hij andere werken van Van Gogh als het ware meezinderen: het blauw van het ene bootje en de zwartblauwe nacht van het doek 'sterrennacht"; het geel van het strand en het geel van de zonnebloemen; het zelfportret met verbonden oor...
En ook hoor je hoe de dichter 'geld' ziet: de enorm hoge prijzen die betaald worden op de kunstmarkt waardoor je het doek in stukjes zou willen knippen en elk stukje in een kluis bewaren als belegging voor je kleinkinderen...
De dichter ziet en associeert en helpt ons zo ook anders te kijken.

In memoriam matris -15-

Verjaardagen kunnen bijzondere dagen zijn voor wie iemand dierbaar moet missen. Dan komen herinneringen aanwaaien over bijzondere momenten en vaak ook over die laatste weken, dagen of uren van de overledene.
De dichter Patrick Conrad heeft in een cyclus van 33 korte gedichten het heengaan van zijn moeder beschreven: de periode voor het overlijden, de dag van het heengaan en wat dit alles met hem heeft gedaan. De reeks kreeg als titel: Een bloedloze zondag.

Bij de vierde verjaardag van het afsterven van mijn moeder het vers 9 uit deze reeks.

Neem bijvoorbeeld

(de handen van mijn moeder
enkele dagen voor haar heengaan)

haar handen.

Zowel aan de ruwheid van de aarde gewend
als aan het spel met water en vuur.
Versleten van het geven, het troosten en het kneden.

Haar handen die mij voedden, wasten,
het licht uitknipten en als klauwen
krassen achterlieten in de klei.

Vanavond liggen zij er roerloos bij,
haar oeroude handen in hun schors,
bevlekt als hemels tijdens wolkeloze nachten,
moe van het leven en het beven.

(uit: Poëziekrant jg.43,nr.2 -maart/april 2019- blz.27)

Hartje Parijs

Een zonnige maar frisse meidag op een van de mooiste plekjes van Parijs.
Het kunstwerk van Daniël Buren in het Palais-Royal ligt er opgeknapt en fris bij.
Altijd weer een uitnodiging voor fantasie, ontmoeting en spel...
en dat in het hartje van een wereldstad.

de Chirico als beeldhouwer

In de tentoonstelling in het BAM te Mons heb ik voor het eerst ontdekt dat Giorgio de Chirico niet alleen schilderde, maar dat hij ook beeldhouwwerken maakte.
Ze stonden mooi opgesteld en waren mooi belicht, wat dan ook weer mooie schaduwen kan opleveren. Enkele foto's genomen tijdens mijn bezoek op 21 mei laatst.

De tuinen en de winkels van het Palais-Royal in Parijs

Reflecties in de uitstalramen van enkele winkelpanden onder de arcaden van het Palais-Royal in Parijs.

Het Louvre Parijs

Op dinsdag, sluitingsdag voor het publiek maar niet voor veel (onderhouds)personeel van het museum, het Louvre zien in een stralende koude mei-zon.

Musée d'Orsay revisited

Het was al weer enige tijd geleden dat ik de vaste collectie van het Musée d'Orsay in Parijs bezocht. Enkele uren rondstruinen en werken (her)ontdekken in dit prachtige museum. Je vergeet het natte en koude mei-weer op slag.

Een verademing voor hart en geest, maar een uitputtende lichamelijke ervaring ook wel...
En zie maar wie ik er allemaal heb ontmoet.