Woord en beeld: Vincent Van Gogh

De Nederlandse dichter Remco Campert is heel visueel ingesteld en heel wat gedichten van hem vinden een aanleiding in een schilderij of foto.
Zo ook het volgende gedicht dat verwijst naar het beroemde schilderij van Van Gogh: Vissersboten op het strand van Sainte-Marie.


Ik wilde rood zingen
in de onmondige keel
van een kinderlijke lucht

een boot ligt stil
ik wilde blauw varen
over het blik der daken
een groen gepavoiseerde boot
in het epigonenlicht der maan

de boot
het strand van Van Gogh
het gele strand van Van Gogh
blijkt van gemarteld geel te zijn

wij zullen de zee moeten afsnijden
en als een appel in partjes verdelen
bewaren in een kluis
voor kindskinderen die worden geboren
in het jaar van de zee
in het jaar van het onverdeelde oor
(uit: Remco Campert, Dichter, Amsterdam, 2015, blz. 606)

Terwijl de dichter het ene schilderij ziet, ziet hij andere werken van Van Gogh als het ware meezinderen: het blauw van het ene bootje en de zwartblauwe nacht van het doek 'sterrennacht"; het geel van het strand en het geel van de zonnebloemen; het zelfportret met verbonden oor...
En ook hoor je hoe de dichter 'geld' ziet: de enorm hoge prijzen die betaald worden op de kunstmarkt waardoor je het doek in stukjes zou willen knippen en elk stukje in een kluis bewaren als belegging voor je kleinkinderen...
De dichter ziet en associeert en helpt ons zo ook anders te kijken.