Voor hun raam nodigt deze bank uit tot zitten, lezen, binnenkomen... Met dank aan Ida Gerhardt.
Voor wie de zitplank moeilijk lezen kan, hieronder nog eens het gehele gedicht,
(Verzamelde gedichten, editie 1985, blz. 607)
Onvervreemdbaar
Dit wordt ons niet ontnomen : lezen,
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.
Zij waren het van kind af aan.
Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan ;
de enigen die ons nooit verstoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten