(vertaling door Guy Posson; uitgeverij P, Leuven, 2001, blz. 91)
een gedicht over de verwondering, de ontkiemende natuur en verlossing.
Passend dus in deze openkomende lentedagen na Pasen.
Stilstaan bij verwondering
die zich uitlegt in het gebaar van de roos
of in de wonderlijke babbel
die kleuren en vogels opzetten
op de aarzelende zoom van de avondschemering,
staat gelijk met verwondering over verwondering.
Dan daagt nieuwe onschuld,
wezenlijker dan de eerste.
Alleen in haar ontkiemt
blijvende verwondering :
erkenning door de maskers heen.
Verlossing door verwondering.
 |
| (eigen foto) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten